اثربخشي آموزش بازسازي زندگي پس از طلاق بر سازگاري اجتماعي و خودارزشمندي زنان مطلقه

طلاق متزلزل كننده بنيان خانواده بوده كه پيامدهاي اجتماعي و روانشناختي زيادي را به دنبال دارد اين پژوهش با هدف تعيين تاثير آموزش برنامه بازسازي پس از طلاق بر سازگاري اجتماعي و خودارزشمندي زنان مطلقه انجام گرفته است. و جامعه آماري آن را كليه زنان مطلقه شهرستان اسفراين در سال 1397 تشكيل داده اند. نمونه مورد نظر نيز تعداد 30 نفر از اين زنان مراجعه كننده به بهزيستي اسفراين بوده كه به صورت نمونه در دسترس و داوطلبانه انتخاب و به شيوه تصادفي ساده در دو گروه 15 نفره آزمايش و كنترل جايگزين شدند. هر دو گروه به عنوان پيش آزمون پرسشنامه هاي سازگاري اجتماعي بل (1961) و پرسشنامه خودارزشمندي كروكر و همكاران (2003) را تكميل نمودند. در ادامه گروه آزمايش تحت 6 جلسه 90 دقيقه اي مداخله بازسازي زندگي پس از طلاق فيشر قرار گرفتند و گروه كنترل هيچ مداخله اي را دريافت نكردند. سپس هر دو گروه مجددا پرسشنامه هاي فوق را به عنوان پس آزمون تكميل نمودند و به منظور تحليل داده ها از روش تحليل كواريانس مطابق نرم افزار SPSS 24 استفاده گرديد و نتايج نشان داد كه برنامه سازگاري پس از طلاق مي تواند بر سازگاري اجتماعي و خودارزشمندي موثر است.