بررسي اثر هشت هفته تمرين هوازي و مصرف ويتامين C بر سطوح بازدانده فعال كننده پلاسمينوژن-1 در مردان مبتلا به ديابت نوع 2

effect of eight week aerobic exercise and vitamin C supplementation on blood Plasminogen activator inhibitor-1 in male with type 2 diabetes

هدف از تحقيق حاضر تاثير هشت هفته تمرين هوازي و مصرف ويتامين C بر سطوح خوني بازدارنده فعال كننده پلاسمينوژن-1 در مردان مبتلا به ديابت نوع 2 مي باشد. اين تحقيق از نوع نيمه تجربي و كاربردي مي باشد كه جامعه آماري آن مردان مبتلا به ديابت نوع 2 شهر قيدار تشكيل مي دهد. بعد از فراخواني كه جهت شركت در پژوهش به عمل آمد، ويژگي هاي فيزيولوژيك افراد داوطلب بررسي شد و تعداد 40 نفر مرد در دامنه سني 30-50 انتخاب و در چهار گروه تمرين هوازي(10 نفر) ، مصرف ويتامين C (10 نفر)، تمرين هوازي و مصرف ويتامين C (10 نفر) گروه دارونما (10نفر) تقسيم شدند. مقادير PAI-1 بصورت پيش آزمون و پس آزمون اندازه گيري شد. از آزمون كلموگروف اسميرنف جهت بررسي توزيع طبيعي داده ها استفاده شد و در صورت طبيعي بودن توزيع، از آزمون تي زوجي جهت بررسي تغييرات درون گروهي و از آزمون آنوا و تست تعقيبي بونفروني جهت بررسي تفاوت هاي بين گروهي استفاده گرديد. يافته هاي تحقيق نشان داد كه مقدار PAI-1 كاهش معني داري در گروه تمرين هوازي همراه با مصرف ويتامين C، گروه فقط تمرين هوازي و فقط مصرف ويتامين C داشت (001/ 0P=). بين گروه تمرين هوازي همراه با مصرف ويتامين C با گروه تمرين هوازي ، گروه ويتامين C و گروه كنترل (001/ 0P=) تفاوت معني داري وجود داشت. در مجموع يافته هاي پژوهش حاضر نشان داد كه هشت هفته تمرين هوازي و مصرف ويتامين C باعث كاهش PAI-1 در افراد مبتلا به ديابت نوع دو مي شود. هر چند فعاليت ورزشي و مصرف ويتامين C نيز به تنهايي داراي سومندي در بهبود شاخص فوق است، اما تركيبي از ورزش هوازي و مصرف ويتامين C به نتايج بهتري منجر مي شود.