رابطه گرايش به تفكر انتقادي و عزت نفس در پرستاران

هدف: تفكر انتقادي جزء ضروري تصميم گيري باليني و صلاحيت حرفه اي است. داشتن تفكر انتقادي نيازمند شخصيتي هوشيار و با قدرت تصميم گيري است كه از شاخصه هاي عزّت نفس مي باشد. اين مطالعه با هدف بررسي رابطه گرايش به تفكر انتقادي و عزّت نفس در پرستاران انجام شد. روش ها: اين مطالعه همبستگي با تعداد 146 نفر از پرستاران شهر سمنان در سال 1395 بر اساس نمونه گيري تصادفي ساده انجام شد. ابزار گردآوري داده ها،پرسشنامه هاي گرايش به تفكر انتقادي كاليفرنيا و عزت نفس روزنبرگ بود. براي تجزيه و تحليل اطلاعات از رو ش هاي آمار توصيفي(توزيع فراواني مطلق و نسبي، ميانگين و انحراف معيار)مجذور خي دو و ضريب همبستگي پيرسون در نرم افزار SPSS استفاده گرديد. يافته ها: يافته ها نشان داد، ميانگين نمره گرايش به تفكر انتقادي در پرستاران مورد مطالعه 43/230 و ميانگين نمره عزت نفس4/14 بود. همچنين اكثريت پرستاران(92/71 درصد) داراي گرايش به تفكر انتقادي متزلزل بودند و عزت نفس آنان(4/51درصد) در حد متوسط بود بحث: نتايج بيانگر همبستگي مثبت مستقيم بين نمره تمايل به تفكر انتقادي با عزت نفس بود(r=0/396، P=0/001). تفكر انتقادي مي تواند نقش اساسي در عزت نفس پرستاران ايفا كند.