بررسي رابطه بين دو متغير رضايت شغلي و كارايي كاركنان بيمارستان رازي بخش اورژانس

هدف پژوهش حاضر بررسي رابطه بين دو متغير رضايت شغلي و كارايي كاركنان بيمارستان رازي بخش اورژانس مي باشد. رضايت شغلي براساس تئوري دوعاملي هرزبرگ (بهداشتي – انگيزشي ) سنجيده مي شود.جامعه آماري پژوهش متشكل ازكليه كاركنان بيمارستان رازي بخش اورژانس (36 نفر) بوده و ابزارجمع اوري داده ها پرسشنامه است.براي تجزيه تحليل داده ها از روشهاي آمار توصيفي شامل جدول توزيع فراواني، درصد، ميانگين و انحراف معيار، نمودارها وبررسي رابطه واثبات فرضيه ها ازروش همبستگي و رگرسيون، استفاده شده است. نتايج بدست آمده حاكي از آنست كه دربخش اورژانس به ترتيب درجه اهميت عبارتند از روابط درمحيط كاري،حقوق ومزايا ، امنيت شغلي ومهارت .ايجادروابط دوستانه درگروه هاي كاري درجهت برقراري فضاي كاري صميمانه، دور از تنش وتعارض تيمي باتوجه به ماهيت كار در بيمارستان بتوانند آسيب پذيري حاصل از فرايند كار (جسمي –روحي )را كاهش دهند.درمحيط پر استرس وجود روابط رئيس و مرئوسي محترمانه وديدگاه مثبت همكاران واحترام بدون درنظر گرفتن رتبه و مقام علمي انگيزش و رضايت شغلي را افزايش ميدهد.اما واقعيت بيان نمود حتي در نبود رضايت شغلي پرسنل در عملكرد خود نسبت به بيماران كوتاهي نكرده و با حس انسان دوستي و همدردي وظايف شغلي خود را انجام داده و از همراهي با بيمار در سير درمان كوتاهي نكرده اند.