بررسي نقش عوامل اجتماعي در گرايش زنان به زيبايي (مورد مطالعه: كلان شهر تهران)

هدف از انجام اين پژوهش بررسي نقش عوامل اجتماعي در گرايش زنان به زيبايي بود كه به روش توصيفي از نوع پيمايشي انجام شد. جامعه آماري اين پژوهش كليه زنان و دختران بين15 تا 64 سال ساكن در منطقه شمال (مناطق1 و2) و منطقه جنوب (مناطق 19 و20) شهر تهران در سال 1395 بودند. كه 384 نفر براساس فرمول كوكران به عنوان حجم نمونه انتخاب و از روش نمونه گيري خوشه اي چند مرحله اي استفاده شد. ابزار جمع آوري اطلاعات در اين پژوهش پرسشنامه محقق ساخته بر اساس نظريه «آلبرت بندورا»، و مدل گرايش به زيبايي پيدگن و راسل بود كه روايي صوري آن به تاييد تعدادي از پاسخگويان و روايي محتوايي آن به تاييد استاد راهنما و تعدادي از صاحبنظران در زمينه علوم اجتماعي رسيد. همچنين پايايي پرسشنامه نيز با استفاده از ضريب آلفاي كرونباخ معادل با 86/0 بدست آمد و تاييد شد. به منظور تجزيه و تحليل داده ها از آمار توصيفي شامل ميانگين، انحراف معيار و درصد فراواني، استنباطي و بوسيله آزمون هاي t تك متغيره، آزمون تحليل واريانس چند راهه و آزمون فريدمن انجام شد. نتايج حاصل از تجزيه و تحليل داده ها نشان داد در سطح معنا داري (P 0.05) عوامل اجتماعي در گرايش زنان به زيبايي بيش از حد متوسط نقش دارند همچنين هريك از ابعاد اجتماعي شامل پايگاه اجتماعي- اقتصادي، پذيرش اجتماعي و گروه هاي اجتماعي نيز درسطح معناداري (P 0.05) در گرايش زنان به زيبايي نقش دارند. همچنين نتايج رتبه بندي ابعاد اجتماعي نشان داد پذيرش اجتماعي، پايگاه اجتماعي- اقتصادي و گروه هاي اجتماعي به ترتيب بيشترين تا كمترين نقش را در گرايش زنان به زيبايي دارند.