تأثير دانه بندي ذرات شن بر روي پارامترهاي مقاومتي بتن پيش آكنده و مقايسه آن با بتن معمولي

بتن پيش آكنده نوع خاصي از بتن مي باشد كه روش ساخت و اجراي آن با بتن معمولي متفاوت مي باشد. در بتن پيش آكنده ابتدا دانه هاي شن درون قالب قرار مي گيرند و سپس فضاهاي خالي بين سنگدانه هاي شن توسط ملات مخصوص ماسه و سيمان پر مي شوند. اين نوع بتن در پروژه هاي فراواني از جمله سازه هاي بتني زير آب، سدهاي بتني حجيم، سازه هاي بتن آرمه و تعميرات سازه هاي بتني با موفقيت به كار رفته است. بتن پيش آكنده از چند جنبه با بتن معمولي متفاوت است. اولين تفاوت در روش اجرا و ساخت مي باشد كه در بتن معمولي تمامي مصالح با يكديگر مخلوط شده و سپس درون قالب قرار مي گيرند، ولي در بتن پيش آكنده ملات درون شن تزريق مي شود. تفاوت ديگر اين است كه در بتن پيش آكنده ذرات شن با يكديگر در تماس مستقيم مي باشند و به عبارتي با يكديگر تماس نوك به نوك دارند، كه اين عامل باعث مي شود ملات در بين ذرات شن قرار گيرد، در حالي كه در بتن معمولي ذرات شن در بين ملات قرار مي گيرند. به همين دليل در بتن پيش آكنده به علت تماس مستقيم ذرات شن با يكديگر تنش ها از طريق ذرات شن توزيع مي شوند. حدود 60% از حجم بتن پيش آكنده از ذرات شن تشكيل مي شود، در حالي كه در بتن معمولي حدود 40% از حجم بتن از ذرات شن تشكيل مي شود. در اين پژوهش بررسي تاثير دانه بندي ذرات شن بر روي پارامترهاي مقاومتي بتن پيش آكنده و مقايسه آن با بتن معمولي، با انجام آزمايش هاي مقاومت فشاري تك محوره و مقاومت كششي به روش برزيلي صورت پذيرفت. بر اساس نتايج بدست آمده از آزمايش هاي انجام گرفته در اين پژوهش، بتن پيش آكنده با دانه بندي شن ريزتر داراي مقاومت فشاري بيشتر، مقاومت كششي بيشتر، ضريب الاستيسيته بيشتر و ضريب پواسون كمتري نسبت به بتن معمولي مي باشد.