مقايسه دو شيوه تمريني پليومتريك و قدرتي بر روي پروفايل فيزيولوژيك و اجراي جسماني دختران عضو تيم هاي رزمي

1-مقدمه انجام تمرينات خاص براي رسيدن به آمادگي مطلوب در رشته هاي ورزشي و همچنين در بحث تندرستي عمومي اهميت ويژه اي دارد. اگر اين تمرينات بر پاية تحقيقات علمي استوار باشد، نتايج بهتري در پي خواهد داشت (فكوريان، 2011). در سال هاي اخير آمادگي جسماني و ورزشهاي رزمي در بانوان پيشرفت چشمگيري داشته است و از تنوع، تغيير و توسعه به دور نبوده است (يزداني و همكاران، 2017). يك رزمي كار بايد از سرعت كافي در كل و بخش هاي مختلف بدن و همچنين چابكي برخوردار باشد تا در هر حالت بتواند خود را در بهترين وضعيت قرار دهد(هوشيوار و شعباني، 2016). در چند دهة اخير، روش هاي مختلفي براي تقويت نيمرخ فيزيولوژيك و اجراي جسماني در رشته هاي رزمي به كار برده شده و تحقيقات بسياري به روش هاي گوناگون در زمينة توسعه و افزايش قدرت، توان و قدرت انفجاري صورت گرفته است و اختلاف نظرهايي در زمينة نوع تمرينات و تأثير آن ها بر افزايش قدرت و توان وجود دارد. همين مسئله سبب شده است، تا شيوه هاي متفاوتي از تمرينات براي افزايش سطوح آمادگي جسماني به كار برده شود كه مهم ترين آن ها تمرينات پليومتريك و مقاومتي است (رمضانپور و مقدم، 2015). با توجه به اطلاعات موجود و با توجه به بررسي پژوهشگر مبني بر كمبود پژوهش هايي كه به مقايسه ي روش هاي مختلف تمريني و تاثيرات آن ها را بر نيمرخ فيزيولوژيك و اجراي جسماني رزمي كاران بپردازد تا بهترين و موثرترين روش تمريني براي بهبود ظرفيت هاي فيزيولوزيك را مشخص نمايد، لذا محقق بر آن شد تا با بررسي هاي بيشتر به مقايسه بين تاثير دو روش مختلف تمريني قدرتي و پليومتريك بر فاكتورهاي توان بي هوازي، سرعت، چابكي و انعطاف پذيري دختران رزمي كار بپردازد. 2- روش شناسي روش تحقيق بكاربرده شده در اين مطالعه از نوع نيمه ‌تجربي و با دو گروه پليومتريك و قدرتي به صورت دو مرحله آزمون گيري بود. جامعة آماري اين تحقيق را دختران رزمي كار شهر دماوند تشكيل دادند كه به صورت نمونه گيري در دسترس تعداد 30 نفر از آن ها با دامنه سني 18 تا 23 سال بصورت داوطلبانه و حائز شرايط پژوهش انتخاب شدند، در تحقيق حاضر شركت نمودند. صورت تصادفي به 2 گروه 15 نفره تقسيم شدند كه شامل گروه تمرين پليومتريك و تمرين قدرتي بودند. براي مطالعه معني داري درون گروهي و بين گروهي در پيش آزمون و پس آزمون به ترتيب از آزمون t همبسته و مستقل استفاده شد. كليه عمليات آماري توسط نرم افزار SPSS ويرايش 20 و سطح معني داري آزمون ها در سطح 05/0≥P انجام گرفت. 3- نتايج يا يافته ها جدول 1. نتايج آزمون t مستقل در متغيرهاي تحقيق بين هر دو گروه پليومتريك و قدرتي (14=n) در هرگروه 4- بحث و نتيجه گيري نتايج تحقيق حاضر نشان داد كه تمرينات قدرتي باعث افزايش قدرت عضلات بالاتنه و پايين تنه در آزمودني هاي گروه تمرين قدرتي شد و آزمودني هاي گروه پليومتريك افزايش قدرت معني داري را تجربه نكردند. نتايج به دست آمده با نتايج تحقيقات هوشيوار و شعباني (2016) و فكوريان (2011) همسو است. همچنين افزايش توان بي هوازي شد و اين در حالي است كه تمرينات گروه پليومتريك، علاوه بر افزايش در توان بي هوازي، به طور معني داري سبب افزايش توان هوازي هم گرديد. نتايج به دست آمده با نتايج تحقيقات هوشيوار و شعباني (2016) و رمضان پور و مقدم (2015) همسو است. همچنين نسبت به پيش آزمون، در گروه هاي پليومتريك و قدرتي تفاوت معني داري مشاهده شد و تمرينات پليومتريك باعث افزايش معني دار سرعت و چابكي گرديد. 5- نتيجه گيري نتايج تحقيق حاضر نشان داد كه تمرينات پليومتريك سبب ساز بهبودي معني دار در متغير هاي توان هوازي، سرعت، چابكي و انعطاف پذيري شد و اين در حالي است كه تمرينات قدرتي باعث بهبودي معني دار در متغيرهاي وزن، شاخص توده بدن و قدرت بالا تنه و پايين تنه شد. بنابراين با توجه به نتايج به دست آمده انجام تمرينات در دو گروه مي تواند به طور متناوب در برنامه هاي تمريني پيش از فصل ورزشكاران درگير در رشته هاي رزمي و به خصوص رزمي كارها قرار بگيرد.