ارتباط بين عملكرد ورزشي خانم‌هاي باردار و ميزان تحصيلات

دوران بارداري يكي از حساس‌ترين مراحل زندگي بانوان محسوب مي‌شود و از اين نظر كه سلامت و بهتر زيستن مادر به‌طور مستقيم در زندگي فرد ديگري مؤثر است از اهميت ويژه‌اي برخوردار است. امروزه اقدام به ورزش در سنين باروري براي زنان خاصه در طي دوران بارداري مورد تأكيد علم طب قرار دارد. افزايش سطح آندروفين ها در خون را درنتيجه ورزش علت تحمل درد كمتر در طي فرآيند زايمان از سوي زنان ورزشكار در مقايسه با زنان غير ورزشكار معرفي مي‌كند (2). كلاپ (1998) محقق آمريكايي در مطالعه وسيع خود بر روي زناني كه در دوران بارداري به‌طور مرتب ورزش مي‌كردند، دريافت كه زنان ورزشكار زايمان فعال كوتاه‌تر و زايمان‌هاي سزارين كمتري دارند. از طرفي نوزاد مادران ورزشكار سازش بهتري با محيط خارج از رحم در مقايسه با نوزاد مادران غير ورزشكار از خود نشان مي‌دهند. وي محرك‌هايي از قبيل صدا و لرزش حاصل از ورزش مادر در دوره قبل از تولد را عامل تكامل مغزي و رفتاري مثبت نوزادان مادران ورزشكار ذكر كرده است (2) و همكاران (1994) در مطالعه خود نشان دادند كه حجم خون به‌طور قابل‌توجهي در زنان بارداري كه به‌طور منظم ورزش مي‌كنند بيشتر است (1).