تاثير يك دوره تمرينات هوازي بر روي اينترلوكين 17 موش هاي ديابتي

بيماري ديابت از جمله بيماريهاي متابوليك و درحال گسترش مي باشد كه به خاطر عوارض بالا، مرگ و مير و هزينه هاي درماني فشار اقتصادي بر خانواده واجتماع تحميل مي كند(1). ورزش اثرات متفاوتي را بر سيستم ايمني بر جاي مي گذارد بدين معنا كه تمرينات ورزشي با شدت متوسط موجب ارتقاء سيستم ايمني مي شود درحالي كه تمرينات ورزشي شديد و درمانده ساز پيامد هايي بر ضد سيستم ايمني بدن دارد (2). ديابت از جمله بيماريهاي مزمني است كه موجب افزايش عوامل التهابي و اختلالات اندوتليال مي گردد.( 3). ورزش باعث تسهيل ورود قند به سلول هاي عضلاني در بيماران مبتلا به ديابت نوع 2 مي گردد؛ همچنين فعاليت هاي ورزشي سطوح پروتئين هاي ناقل گلات4 را افزايش داده باعث كاهش مقاومت به انسولين مي گردد (4). اجراي تمرينات ورزشي منظم، آثار قابل توجهي بر بهبود عملكرد ايمني بدن دارد. (5). ديابت از جمله بيماريهاي مزمني است كه موجب افزايش عوامل التهابي و اختلالات اندوتليال مي گردد. (3). ورزش باعث تسهيل ورود قند به سلول هاي عضلاني در بيماران مبتلا به ديابت نوع 2 مي گردد؛ همچنين فعاليت هاي ورزشي سطوح پروتئين هاي ناقل گلات را افزايش داده باعث كاهش مقاومت به انسولين مي گردد (2). در خلال تمرينات ورزشي شديد، هورمون هاي سركوب گر سيستم ايمني (مثل اپي نفرين و كورتيزول) و همچنين سايتوكاين هاي پيش التهابي و ضد التهابي (مثل اينتر لوكين 6 و10) افزايش يافته و عملكرد سيستم ايمني را در چندين جاي بدن تحت فشار قرارداده ويا سركوب مي كنند (6). سايتوكاين ها هورمون هاي پيش التها بي هستند كه در تنظيم رشد و تمايز عملكرد بسياري از سلول هاي بدن دخالت دارند و نقش مهمي در تقويت پاسخ ايمني ايفا مي كنند (تقوي و همكاران.2010) اينتر لوكين-17 يك سايتوكاين پيش التهابي است كه توسط سلول هاي TH17 ترشح مي شود كه نقش مهمي در دفاع بر عليه بعضي از عفونت ها بازي مي كند. اين نقش محافظتي اينترلوكين17به جذب نوتروفيل ها در محل عفونت نسبت داده شده است (7). افزايش مقادير اين سايتوكاين در افراد مبتلا به بيماري قلبي - عروقي گزارش شده است. با توجه به مطالب ذكر شده اخيرمبني بر تأثير ورزش در بهبود بيماري ديابت نوع محقق بر آن است تا به بررسي اثر تمرينات هوازي بر روي اينترلوكين 17 موش هاي ديابتي بپردازد.