ديدگاه‌هاي شاعران معاصر عرب دربارة عفاف و حجاب زن

از كرانه‌هاي دور تاريخ تاكنون در تمام جوامع بشري نقش كارساز و تحول‌آفرين زن، فراگير و غير قابل انكار بوده است. از‌اين‌رو حكم الهي عفاف و حجاب براي زن قرار گرفت تا در راستاي انجام رسالت‌هاي سنگين الهي و مسئوليت‌هاي فردي و اجتماعي زمينة هر نوع انحراف فكري و تحريف را در استفادة ابزاري از زن از بين ببرد و ضامن سلامت روحي جامعه و حافظ رسيدن وي به كمال شود. در قرن نوزدهم با آغاز عصر نهضت كه ارتباط جهان عرب با مغرب زمين بيشتر شد فرهنگ غرب در كشورهاي عربي مجال جلوه يافت و به تبع آن انديشه آزادي زن نيز به دغدغه روشنفكران تبديل شد. آنانكه از تمدن جز تقليدي كوركورانه چيزي فرا نگرفته بودند علت ركود و عقب‌ماندگي شرق را حجاب زن مسلمان بيان كردند. در مقابل اين طيف گروه ديگري به دفاع از آزادي زن در چارچوب دين پرداختند. پژوهش حاضر قصد دارد به منظور آشنايي با ديدگاه‌هاي شاعران معاصر عرب دربارة جايگاه و منزلت زن در اجتماع با رويكرد نقد تطبيقي به مطالعه اشعار برخي از شاعران مطرح در عرصة ادبيات بپردازد و اشتراكات و تفاوت‌هاي نگرشي آنان را در اين حوزه مشخص نمايد. يافته‌هاي پژوهش نشان مي‌دهد راه‌حل مصون نگهداشتن زن از گزند آسيب‌هاي اجتماعي از ديد شاعران كه بخشي از طلايه‌داران فرهنگ جامعه اسلامي به‌شمار مي‌روند انزواي زن نيست و اين راه جز به ركود و عقب‌ماندگي شرق نمي‌انجامد بلكه زن مي‌تواند با حفظ عفاف و برخورداري از سلاح علم و ايمان باعث رشد خود گردد و زير‌بناي جامعه‌اي سالم و مترقي را پي‌ريزي نمايد