بدحجابي، عوامل شكل‌گيري و روش‌هاي مقابله با آن

حجاب به منزله نمود يك باور و از مصاديق عفت شمرده مي‌شود. كم‌رنگ شدن و يا فقدان اين باور زمينه ايجاد بدحجابي را به‌عنوان يك رفتار ضد ارزشي به وجود مي‌آورد. پس از انقلاب اسلامي ايران دغدغه جامعه و متوليان فرهنگ نسبت به مقابله با مظاهر فحشا و بي‌عفتي گاه به صورت واكنش‌هاي خودجوش مردمي و گاه در قالب تصويب مقررات كيفري نمود و بروز يافته ليكن اثر عملي مشهودي در پي نداشته است. به نظر مي‌رسد يكي از دلايل عدم دستيابي به نتيجه مطلوب آن است كه علل، زمينه و عوامل بدحجابي و راهكار متناسب با هر يك به تفكيك مورد بررسي و دقت نظر قرار نگرفته لذا ضرورت دارد از اين منظر به موضوع نگريسته شود. هدف از اين مقاله كه با روش توصيفي ـ تحليلي انجام گرفته تبيين عوامل دروني و بيروني مؤثر بر بدحجابي و راهكار مقابله با هر عامل است. ‌نتايج پژوهش حاكي از آن است كه مقابله با برخي عوامل دروني نظير خودنمايي، برتري‌جويي، عدم اعتماد به نفس، مُد‌گرايي، عدم آگاهي نسبت به تبعات منفي بدحجابي و يا عدم تربيت ديني راهكارهايي همچون ارتقاء سطح خودباوري و عزتمندي، افزايش سطح بينش و اطلاعات افراد، ارزش‌مند جلوه دادن رفتار عفيفانه و معرفي الگوهاي تأثيرگذار محجبه است؛ همچنين مقابله با برخي عوامل بيروني نظير فساد برنامه‌ريزي شده، مخالفت با نظام سياسي، تهاجم فرهنگي و بي‌تفاوتي مردان خانواده نظير پدر، برادر، شوهر و ... نسبت به نوع پوشش زن‌ها روش‌هايي مانند برخورد قانوني، روشنگري جامعه، معرفي اهداف دشمن و تقويت غيرت در مردان را مي‌طلبد.