حجاب و عفاف يا عفاف و حجاب؟

حجاب و عفاف به عنوان دو ارزش در جامعه بشري و به ويژه جوامع اسلامي مطرح است. همواره اين دو واژه در كنار هم به كار برده مي‌شوند. عفاف، حالتي دروني و نفساني است كه غرايز را تعديل و تحت كنترل خود در مي‌آورد و حجاب نيز به عنوان يكي از مهم­ترين عوامل ايجاد عفّت در كنترل و تعديل غريزه خودنمايي و جلوه‌‌گري در زنان مي‌باشد.‌ حجاب نماد تفكّر و انديشه ديني و يكي از احكام شناخته شده و ترديد‌ناپذير اسلامي است كه اصل آن مورد وفاق همه مذاهب اسلامي مي‌باشد. از ديدگاه قرآن مي‌توان آن را زبان عفاف ناميد. به عبارت ديگر اين دو، جدايي ناپذيرند و بدون يكديگر معناي حقيقي و اصيل خود را از دست مي‌دهند، حجاب بدون عفاف خود نوعي برهنگي فرهنگي در جهت گسترش فساد مي‌باشد. از سوي ديگر رعايت حجاب بهترين راه اعلام عفت بوده و ثمره آن امنيت جنسي مي‌باشد، همان امنيتي كه امروزه حلقه مفقوده‌اي در جوامع غربي است. در حقيقت قرآن مي‌گويد عفاف را حجاب به وجود مي‌آورد. مقاله حاضر در صدد است ضمن تبيين مفاهيم و تعاريف حجاب و عفاف، رابطه منطقي اين دو را با تكيه بر آيات قرآن كريم بررسي و تحليل نمايد.