بدحجابي، تاريخچه و نقش علل و عوامل در آن

حجاب، به معناي حائل است و پوشش زن را به اعتبار پشت پرده واقع شدن، حجاب ناميده‌اند. بي‌حجابي به معناي نداشتن پوشش متناسب با فقه اسلامي، و بدحجابي كاستن از حد متعارف آن است. اديان حجاب را در راستاي فطرت دانسته‌اند. زنان، به جهت حياي فطري، پيوسته پوشيدگي‌‌شان بيشتر بوده است. بي‌حجابي، اواخر قرن نوزده براي بهره‌برداري اقتصادي از زنان، عملياتي شد و در كشورهاي اسلامي، ابتدا در افغانستان و سپس تركيه، از حجاب منع، و در ايران از دربار ناصرالدين شاه، آغاز شد. پهلوي اول، به كشف حجاب، و پهلوي دوم به نهادينه‌سازي آن پرداخت. پس از انقلاب، زنان به پاسداري از حجاب پرداختند؛ اما استراتژي استكبار، فراهم آوردن زمينه گرايش به بي‌حجابي است. بد‌حجابي، عواملي دارد كه‌، نقش خواص مخرب‌تر است. دشمنان خاص با استفاده از بي‌حجابي براي مخالفت با نظام سياسي، و با القاي برداشت محدوديت‌آفريني از حجاب، اهداف خود را عملي مي‌سازند. برخي خواص خودي نيز با سستي در انجام وظايف، يا رفتار سوء، در راستاي اهداف دشمنان، مردم را به دين بدبين مي¬كنند. مؤمن نماها نيز با اَعمال ناشايست، جوانان را از شعائر ديني دور مي‌سازند. مديران با ديد غير فرهنگي، ضعف نگاه استراتژيك به موضوع‌هاي فرهنگي، ارائه نكردن تعريف مشخص از پوشش متناسب با ضرورت‌هاي فرهنگي، نداشتن برنامه براي اقناع فرهنگي، كم‌توجهي به الگو‌سازي متناسب با نياز جوانان، كم‌توجهي به توطئه دشمنان در براندازي فرهنگ عفاف، ضعف برنامه‌ريزي در تأمين نياز جنسي جوانان، و... بدحجابي را ترويج مي‌دهند. عدم آگاهي مسئولان دانشگاه از ساز‌و‌كار نهادينه‌سازي حجاب و عدم روشنگري از عوامل مؤثر در ترويج كم حجابي در دانشگاه‌هاست. مردان نيز با استقبال از زنان بد حجاب، آن‌ها را براي بد حجابي تشويق مي‌كنند.