عفاف، حجاب و زيبائي

انسان داراي روح ملكوتي و جسم مادي است زينت و آراستن هريك از اين دو به اموري است كه متناسب با حقيقت آن‌هاست. زيورهاي مادي و طبيعي آرايش‌دهنده جسم مادي و زيبائي‌هاي معنوي و اخلاقي، زينت بخش روح ملكوتي است. آراسته شدن به هر دو از سوي دين اسلام مورد تأكيد قرار گرفته است. آنچه در مباني ديني نكوهش شده است؛ زيبائي محسوس از نوع فريبائي است. اما زيبائي معقول كه تحت عنوان زيبائي پايدار ناميده مي‌شود در نگاه دين بسيار متعالي است‌. اخلاق‌مندي و پايبندي به اصول شريعت، اساسي‌ترين گزينه مصداق زيبائي پايدار است. زن همواره در فرهنگ‌هاي مختلف نماد زيبائي قلمداد شده است و زيبائي او مورد مدح و ثنا قرار گرفته است. ‌اسلام تنها كمال و منزلت زن را به جلوه‌گري در انظار عمومي و مربوط به جنبه‌هاي جنسي او نمي‌داند بلكه منزلت آن را مربوط به روح الهي او دانسته و به خاطر حفظ همين ارزش‌ها با قانون حجاب‌، در روابط بين او و مردان محدوديت ايجاد كرده است. زن بوسيله حجاب‌ مي‌تواند استعدادهاي خود را در جهت تعالي آزاد كند‌، استعدادهائي كه به‌طور قطع بدون حجاب‌، اسير خودنمائي و جلوه‌گري‌ها هست. عفت ‌و حجاب زن، باعث شكوفايي و رشد زيبايي‌هاي روحي و مايه نگهداري زيبايي ظاهري‌ مي‌گردد‌. عمل بر طبق ساختار وجودي انسان و تأمين نيازهاي واقعي آن موجب بالندگيِ توانايي‌هاي عالي‌، تعديل غرايز و در نتيجه رسيدن به آرامش و نشاط راستين است.