بررسي جامعه شناختي عفاف و حجاب و نقش آن در امنيت اجتماعي (مطالعه موردي شهرستان اروميه)

دگرگوني در ساختار فرهنگي و اجتماعي، با تغيير در پوشش مردم نيز در ارتباط است، چنان كه استيلاي فرهنگي و سلطه-پذيري نيز در اولين مرحله از طريق تغيير در پوشش مردم چهره مي نماياند. حجاب و پوشش اسلامي علاوه بر كاركردهاي فردي از كاركرد اجتماعي نيز برخوردار است و توسعه امنيت و بهبود وضعيت رواني و اجتماعي را فراهم مي سازد. هدف، شناسايي عوامل برانگيزاننده و بازدارنده گسترش فرهنگ عفاف و حجاب در جامعه و نقش آن در تأمين امنيت اجتماعي بوده است. مقاله حاضر به روش پيمايش از تعداد 380 نفر از شهروندان اروميه 15 سال به بالا كه با نمونه گيري تركيبي (خوشه اي و تصادفي سيستماتيك متناسب با حجم جامعه آماري) انتخاب شده اند انجام شده است. به استناد نتايج، 92/4 درصد شهروندان اروميه اي پوشش مناسب را جزو احكام مؤكد اسلام تلقي و رعايت آن را واجب مي‌دانند و بر اين باورند (83/3 درصد) كه داشتن حجاب و پوشش مناسب، نشانه هويت فرد مسلمان است. اكثريت زنان اروميه (72 درصد) حق آزادي پوشش براي دختران را تأييد نكرده و اين بيانگر اين است كه فرهنگ مردم شهرستان اروميه با آزادي و بي‌بند و باري و بدحجابي همسو نبوده و به آن رضايت نمي‌دهند. با توجه به نتايج حاصل، مي توان گفت كه مهم ترين عامل برانگيزنده و ترغيب كننده به رعايت حجاب و عفاف از منظر شهروندان اروميه اي، ترويج و نهادينه كردن فرهنگ، دوري جستن از گناه در جامعه، اعتقاد به حاضر و ناظر بودن خداوند، رعايت كردن عفاف و حجاب توسط خود والدين در انديشه و گفتار و كردار، درك نقش و جايگاه حجاب در استحكام پيوند و بنيان خانوادگي بيان شده است و مهم ترين علت بدحجابي دختران و زنان از ديدگاه شهروندان اروميه اي به ترتيب: تبليغات رسانه و ماهواره، كمبود محبت در خانواده، جلب توجه نمودن، به‌ويژه براي پسران، محدوديت هاي ايجاد شده توسط دولت و خانواده ها و .... بوده است.