بررسي و تحليل آسيب‌شناسانه طرح‌ها و سياست‌هاي ترويج عفاف و حجاب در نظام جمهوري اسلامي با هدف ارتقاء كارايي و تحقق‌پذيري آن‌ها

ترويج عفاف و حجاب با توجه به نقش كليدي آن در تثبيت و تعميق فرهنگ اسلامي از مهم‌ترين مقوله‌هايي است كه حكومت اسلامي در راستاي وظيفه صيانت از روح و اخلاق جامعه ـ بر خلاف جوامع ليبرال ـ به عهده دارد و اين وظيفه براي نظام در اصل سوم قانون اساسي در بند اول به صراحت آمده است: «ايجاد محيط مساعد براي رشد فضايل اخلاقي براساس ايمان و تقوا و مبارزه با كليه مظاهر فساد و تباهي». در اين مقاله كه نگارنده از آموخته‌ها و تجربيات بيش از سه دهه حضور در ميان جوانان و فضاهاي فرهنگي و دانشگاهي استفاده مي‌نمايد، ابتدا طرح‌ها و سياست‌هاي حجاب و عفاف در برخي از كشورهاي اسلامي مورد بررسي اجمالي قرار مي‌گيرد سپس طرح‌ها و لوايح و سياست گذاري هاي دولت جمهوري اسلامي در اين حوزه طرح و بحث مي شود و از محصول اين تحقيق و بررسي و وصول به نقاط قوت و ضعف آن، طرح جامعي به دست مي آيد كه نظام مقدس اسلامي بتواند با به‌كارگيري اندوخته هاي گذشته، و با پاي كار آوردن همه نهادها و ارگان ها گام‌هاي بلندتري در اين رابطه بردارد. از مهم‌ترين ويژگي اين تحقيق گزينش طرحي جامع ـ پس از نقد و بررسي روند تقنيني و سياست گذاري و اجرايي نظام جمهوري اسلامي ـ است كه پيوند، همكاري و همدلي همه نهادهاي دولتي و مردمي را همزمان طلب مي كند. در اين پژوهش به آسيب هاي مداخله مجريان در سياست گذاري ها و همچنين ناهماهنگي و تعلل ارگان ها و نهادهاي حكومتي و عدم اعتقاد قلبي برخي مسؤولان مجري طرح نسبت به رسالت خويش در امر ترويج فرهنگ عفاف و حجاب، توجه ويژه‌اي شده است و تفسيرها و برخوردهاي سليقه اي در مسير اجراي طرح نقد مي شود. در نهايت اين طرح مي‌تواند مكمل طرح‌ها و سياست هاي گذشته نظام جمهوري اسلامي در اين رابطه باشد.