نظريه جنسي اسلام و راهبردهاي گسترش فرهنگ عفاف و حجاب

با نگاهي به تجربه چهار دهه تبليغ و ترويج فرهنگ عفاف و حجاب در نظام جمهوري اسلامي، به ‌روشني مي‌توان دريافت كه نهادها و سازمان‌هاي گوناگون مسؤول در اين زمينه، در نهادينه‌سازي اين فرهنگ موفقيت چنداني نداشته‌اند و همچنان كشور ما در اين زمينه با آسيب‌ها و چالش‌هاي فراواني روبه‌روست. در اينجا اين پرسش مطرح است كه دلايل اين ناكامي چيست و چرا تلاش‌هاي صورت گرفته در اين زمينه به نتايج مطلوبي دست نيافته است؟ نكته مهمي كه در تبيين دلايل اين ناكامي مي‌توان به آن اشاره كرد، اين است كه در تدوين راهبردها و سياست هاي كلان اين حوزه به اصول «نظريه جنسي اسلام» يا «انديشه سازمان‌يافته اسلام در زمينه ساماندهي غريزه جنسي در جامعه» بي توجهي و به احكام مرتبط با عفاف و حجاب به‌عنوان احكامي مستقل و بي‌ارتباط با ساير احكام مرتبط با روابط زن و مرد نگاه شده است. با توجه به آنچه گفته شد، در اين مقاله، براساس اصول چهارگانه نظريه جنسي اسلام؛ يعني ضرورت ارضاي متعادل نياز جنسي، لزوم خويشتن‌داري جنسي، ضرورت پرهيز از تحريك نابجاي غريزه جنسي و ضرورت برخورد شديد با انحراف‌ها و ناهنجاري‌هاي جنسي به تبيين راهبردهاي نظام اسلامي براي گسترش فرهنگ عفاف و حجاب پرداخته شده است.