بررسي پيشينۀ عفاف و حجاب در اسلام، مسيحيت و يهود

حجاب و عفاف، از جمله مسائلي است كه در همۀ اديان به آن توجه ويژهاي شده است و مانند ساير آداب و رسوم در گذرگاه زمان همواره دچار تغيير و تحولاتي بوده و به عبارتي سير تكاملي را پيموده است. ريشهيابي حجاب در طي تاريخ، نشان مي دهد كه نخستين انسانهاي روي زمين نيز حجاب را باور داشته و به اين منظور از شاخ و برگ درختان براي پوشاندن بدن خود استفاده ميكردهاند. پژوه شها نشان مي دهد كه زنان ايران زمين، از زمان مادها كه نخستين ساكنان اين ديار و پيرو دين زرتشت بودند، داراي حجاب كاملي، شامل پيراهن بلند چي ندار، شلوار تا مچ پا و چادر و شنلي بلند بر روي لبا سها بود هاند؛ كه به « برقع » و « چادر » بدون ترديد مبناي حجاب در شريعت يهود، آيات تورات بود كه بر حجاب تأكيد مي كرد. كاربرد واژه معناي روپوش صورت است، در آن آيات، كيفيت پوشش زنان يهودي را نشان مي دهد. مسيحيت، براي از بين بردن زمينۀ هرگونه تحريك و تهييج، زنان را به صورت شديدتري به رعايت كامل پوشش و دوري از هرگونه آرايش و تزيين فراخواند. برابر متون تاريخي، چادر و روبند، براي همگان حتّي براي خاتو نهاي اشراف ضروري بود و در اعياد نيز كسي آن را كنار نم يگذاشت و در نهايت در دين اسلام حجاب يكي از شعائر بارز اسلام، موضوعي جالب توجه و مورد مناقشه بين اصحاب فكر، عالمان ديني و همچنين شهروندان جامعه ديني قرار گرفته است. در اين پژوهش سعي بر آن بود تا ضمن بيان پيشينۀ مسئلۀ حجاب و عفاف، آن را از منظر اديان اسلام، يهود و مسيح بررسي كند و در نهايت به اين نكته دست يابد كه حجاب و عفاف اسلامي كاملترين، ميانهترين و همچنين بهترين نوع حجاب است.