معرفي ريز رخساره‌هاي استاندارد درياچه‌اي در سازند آسماري در زاگرس چين خورده

مطالعه چينه‌شناسي و رسوب‌شناسي منطقه‌اي رسوبات اليگوسن و ميوسن در زاگرس چين خورده در جنوب باختر ايران در ايالت‌هاي چينه‌اي لرستان و خوزستان (دزفول شمالي) معرف يك واحد سنگ چينه‌اي آهكي در قاعده بخش تبخيري كلهر در تاقديس سطحي كاسته ماست و ساختارهاي تاقديسي زيرسطحي چنگوله و زيلايي است. اين واحد سنگ چينه‌اي به سن آكويتانين پيشين كه سنگ آهك قاعده‌اي سازند آسماري نامگذاري گرديد بر روي رسوبات ژرف حوضوي سازند پابده به سن شاتين و در زير تبخيري‌هاي عضو كلهر به سن آكويتانين قرار دارد. اين واحد جدا كننده مرز بين رسوبات شاتين و آكويتانين در برش چينه‌شناسي مورد مطالعه است. سنگ آهك قاعده‌اي سازند آسماري برخلاف رسوبات پلتفرمي كربناته سازند آسماري كه در حاشيه بخش فرديپ حوضه فرلند زاگرس در بستگي نئوتتيسي تشكيل شده‌‌اند، بلافاصله بر روي رسوبات ژرف پابده و تقريبا در بخش مركزي حوضه جاي گرفته‌اند. اين امر حكايت از افت سطح پتانسيومتريك آب حوضه يا پايين كشيدگي آن در انتهاي شاتين و ايجاد گودي‌هايي به صورت آيزوله و مرتبط با اقيانوس ديرينه تتيسي بر روي رسوبات پلاژيك حوضوي بيرون از آب آمده پابده در منطقه مورد مطالعه دارد. اين گودي‌ها رخساره‌ها و فوناي متفاوتي دارند و شامل فاسيس‌هاي درياچه‌اي، لاگوني تا بخش‌هاي محدود دروني پلتفرم، و همچنين مرتبط-ترنچي (بسيار ژرف) مي‌باشند. در مجموع دو ليتوفاسيس و شش ميكروفاسيس استاندارد لاكوستريني در اين واحد سنگ آهكي در تاقديس كاسته ماست در منطقه مورد مطالعه شناسايي شده است. اين واحد سنگ آهكي پسرونده و رخساره‌هاي آن معرف يك پيشروي دريايي در درون گودي‌هاي قديمي پس از يك افت نسبي سطح آب دريا در منطقه مورد مطالعه هستند.