بررسي نرخ لرزه خيزي و تنش كولمب مربوط به زمين لرزه 10 مي 1997 (2/7=Mw) زيركوه- قائنات

زمين لرزه‎ها‎ مي‎توانند با يكديگر برهم كنش داشته باشند و اين موضوع مي‎تواند منجر به توالي زمين لرزه‎ها، خوشه‎بندي و رخداد پس‎لرزه‎ها گردد. يكي از معيارهاي برهم كنش كه مربوط به درك عميق از رخداد زمين لرزه و توصيف بهتري از خطرات احتمالي مي‎باشد، انتقال تنش كولمب است. وقوع زمين‌لرزه10 مي 1997 با بزرگاي گشتاوري 2/7 در شرق ايران ما را برآن داشت تا اين تئوري را براي اين ناحيه از پهنه لوت مورد ارزيابي قرار دهيم. بر اثر اين رخداد، 126 كيلومتر گسيختگي بوجود آمد كه بزرگترين گسيختگي سطحي همزمان با زلزله در فلات ايران مي باشد. به منظور بررسي اثر تنش ايجادشده در اثر اين رخداد، تغييرات تنش حاصل از آن بر روي صفحۀ گسلي با استفاده از نرم‌افزار Coulomb 3.4 محاسبه شد كه نتايج حاكي از افزايش تنش در بخش هاي شمالي و جنوبي گسل بوده است. نتايج اين مطالعه نشان مي‌دهد كه اين زمين لرزه باعث افزايش تنش در قسمت‌هايي از امتداد شمالي گسل آبيز بر روي شاخه ي گسلي جبار و در بخش هاي جنوبي موجب افزايش تنش بر روي گسل هاي آواز، دستگرد، آبگرم و حتي گزيك شده است. تغييرات تنش كولمب حاصل از اين زمين لرزه و پراكندگي بيشتر زمين لرزه هاي بعد از آن نشان مي دهد كه بخش هاي جنوبي اين گسل از لحاظ لرزه خيزي خطرناكتر بوده و به عنوان كانديد زمين لرزه هاي آتي معرفي مي گردد.