بررسي تطبيقي تأديب زوجه ناشزه در مذهب اماميه و مذاهب اربعه اهل سنت

فقهاي مذاهب اسلامي با عنايب به آيه 34 سوره نساء، سه مرحله براي تنبيه زن ناشزه مطرح نموده اند، كه مرحله اول پند و اندرز، مرحله دوم كناره گيري از بستر و مرحله سوم ضرب زوجه ناشزه است. عمل به مرحله دوم و سوم مشروط به عدم تأثير مرحله قبل مي باشد. در مورد ترتيب اين روش ها يا تخيير بين آن ها فقها اختلاف نظر دارند، اما جمهور فقهاي حنفيه، مالكيه، عده اي از شافعيه، حنابله و اكثر اماميه مطابق ظاهر آيه مذكور قائل به رعايت ترتيب در مراحل فوق هستند. نوشتار حاضر پس از بيان تنبيه عاطفي (وعظ و هجر) تمركز اصلي خود را بر تبيين، چيستي و چرايي نتبيه بدني قرار داده است تا به اعتراض برخي نسبت به اين حكم پاسخ علمي و مستدل دهد. با بررسي ديدگاه هاي مختلف فقها و مفسران در خصوص آيه فوق و بررسي ادله آن ها روشن گرديد كه تنبيه بدني زن ناشزه منوط به حصول نتيجه، يعني اصلاح زن بوده و با رعايت شرايط خاص جايز است. هم چنين فرمان تنبيه بدني زن ناشزه غير اخلاقي و غير عقلايي نيست و با كرامت انساني زن نيز منافاتي ندارد.