شناسايي و سطح بندي عوامل موثر بر سيستم حمل و نقل هوشمند با استفاده از مدلسازي ساختاري تفسيري

در جهان امروز حمل و نقل مقوله اي است كه تمام مردم بنحوي با آن در ارتباط مستقيم هستند و به موازات رشد و توسعه شهرها نياز به خدمات و تسهي ت همگاني نيز افزايش يافته است و اين امر به نوبه خود، ابعاد جديدي به مسايل عمومي كلان شهرها به ويژه مسئله حمل و نقل آن خواهد داد. اثرات نامطلوب مسئله بر فعاليت هاي اجتماعي و اقتصادي منطقه نيازي به روشنگري ندارد و اين خود لزوم آينده نگري و برنامه ريزي صحيح را به منظور تدارك به موقع ظرفيت مناسب و كافي براي شبكه حمل و نقل شهري مورد تاكيد قرار مي دهد در اين تحقيق از روش ISM براي سطحبندي عوامل و از ماتريس MICMAC ، جهت تجزيه و تحليل قدرت نفوذ و ميزان وابستگي عوامل پرداخته شد. نتايج حاكي از آنست كه عامل ايجاد زيرساختهاي مخابراتي مورد نياز ، عامل ايجاد مستندات مناسب در مورد نرم افزارهاي موجود و رشد متناسب صنعت نرم افزار در كشور و در نهايت عامل آموزش نيروي انساني متخصصي و هماهنگ با ايجاد مركز آموزشي براي آموزش پرسنل درگير در ITS درسطوح مختلف خدماتي و توزيع مناسب نيروي كارشناسي و متخصص در سطح كشور تاثيرپذيرترين عوامل هستند. همچنين عوامل شناسايي متوليان اصلي و سازمانها و ارگانهاي مرتبط، تعيين مسئوليتها و شرح وظايف آنها، مطالعه توسعه فناوري اط عات در صنعت حمل و نقل در كشورهاي پيشرفته و الگوبرداري از تجربيات جهاني و تهيه و مستند سازي طرح و برنامه و انجام اقدامات آزمايشي در مورد استقرار ITS و شناخت محيط تاثيرگذارترين عوامل هستند