راهبردهاي نشاط و شادابي در آموزش ديني ابتدايي با تكيه بر قرآن و سيره نبوي(ص)

نشاط و شادماني، يكي از نيـازهـاي انســان‌ و مهمترين مولفه‌ حيات اجتماعي در هر عصر است. فقدان نشاط، جامعه را دچار ركود، بي رغبتي و ايستايي مي‌كند. از ديگر سو، آسيب هاي اجتماعي مانند فساد، خشونت، كسالت، افسردگي و نااميدي در جامعه مي‌شود. نقش موثر آموزش و پرورش و نهادهاي تعليم و تربيت در ايجاد و تقويت نشاط و شادابي بي بديل است. يادگيري توأم با شادي و نشاط در شكوفايي استعدادهاي دانش آموزان مؤثّر و باعث رشد و تكامل همه ابعاد جسماني، شناختي، عاطفي، اخلاقي و معنوي يك دانش‌آموز مي‌شود. چنانچه يك بعد از اين ابعاد دچار صدمه شود و يا مورد غفلت و فراموشي قرار گيرد، دانش‌آموز به توانايي‌ها و شايستگي‌هاي كامل دست نخواهد يافت. از اين رو رشد پايدار در گرو شادي پايدار است. پژوهش حاضر راهبردهاي نشاط و شادابي در آموزش دين به كودكان را با تكيه بر قرآن و سيره نبوي (ص) نشان مي دهد. روش پژوهش توصيفي- تحليلي با بهره‌گيري از برخي تكنيك‌هاي گرندد تئوري(زمينه‌اي) است.تقويت معنويت، افزايش انجام دادن مناسك ديني، تقويت عزّت نفس و اعتماد به نفس، اميدواري و عشق به زندگي، ترويج گرايش‌هاي مثبت اجتماعي، ايجاد احساس امنيت در دانش آموزان، ايجاد مشاركت موثر دانش آموزان، تدوين متون درسي مفرح، همبستگي دانش‌آموزان با يكديگر و كادر آموزشي و اجرايي، افزايش مهارت، تخصص و تسلط معّلمان، حمايت وافر خانواده و اجتماع، استفاده از وسائل كمك آموزشي، پروراندن خلّاقيت دانش آموزان و معلمان در درس ديني، بهبود عوامل محيطي، از مهمترين راهبردهاي ايجاد نشاط و شادابي در آموزش دين در مدارس ابتدايي است.