مسئوليت مدني ناشي از حوادث رانندگي

خسارات و حوادث زيانبار و غمبار ناشي از حوادث رانندگي در كشور ما روز به روز در حال افزايش است و لزوم وجود قواعد خاص و قاطعي كه حقوق زيانديده را به سهولت جبران كند، بيش از پيش احساس مي شود. اينك در كشور ما بيمه مسؤوليت جبران زيانهاي ناشي از حوادث رانندگي، به موجب قانون بيمه اجباري مسؤوليت دارندگان وسايل نقليه موتوري زميني مصوب سال 1347، اجباري است و خسارات ناشي از اين حوادث علي الاصول، بر مالك وسيله نقليه تحميل مي شود. مگر اين كه دارنده، وقوع يك عامل خارجي را كه سبب شده رابطه عليت بين حادثه زيانبار و وسيله نقليه قطع شود، اثبات كند. به موجب قانون مذكور، زيانديده نيازي به اثبات تقصير دارنده ندارد. همچنين مقررات ديگري در قانون مجازات اسلامي، در خصوص جبران خسارات ناشي از تصادم، منحصراً در مورد راننده وسيله نقليه مقرر شده است كه با توجه به نوع وسيله نقليه، حكم به جبران خسارت مي نمايد. نهايتاً تقصير راننده وسيله نقليه موتوري، مي تواند در مسؤوليت دارنده مؤثر باشد. آنچه در اين مقاله بررسي مي شود، مسؤوليت دارندگان وسيله نقليه، به جبران خسارت ناشي از حوادث رانندگي در حقوق ايران، همراه با مطالعه تطبيقي مختصر حقوق كشور فرانسه، مصر و سيستم كامن لاو است.