بررسي مسئوليت مدني رابطه بين پيمانكار و اشخاص ثالث در حقوق

جامعه پيمانكاران و سازندگان هر كشور نقش عمده و تاثيرگذاري در عرصه ايجاد و توسعه طرح هاي عظيم ملي عهده دار مي باشند. وسايل كاري از هر نوعي كه باشند (اعم از ساده و يا پيچيده) و همچنين محيط كار از هر ويژگي كه برخوردار باشد از آنجا كه اداره آن مكان بي‌ترديد با كارفرماست در نتيجه مسئوليت آن هم منحصراً متوجه كارفرماست هرحادثه‌اي كه رخ دهد و آثار زيانباري را به بار آورد، موجب مسئوليت كارفرما خواهد بود و اين مسئوليت نيازي به اثبات تقصير كارفرما ندارد زيرا قانونگذار براي وي «فرض تقصير» قرار داده است . در قراردادهاي ساختماني پيمانكار علاوه بر تعهدات گوناگوني كه در مقابل كارفرما و دست اندركاران پروژه دارد در مقابل اشخاص ثالث نيز يك سري تعهداتي برعهده مي گيرد. ازجمله اينكه متعهد به حفاظت از املاك مجاور، حفظ ايمني عابران و تضمين ايمني ساختمان درمقابل خريداران دست دوم است كه در ادامه ابتدا تعهدات مزبور بررسي شده و سپس در موردمبناي آن ها بحث مي شود. در حقوق ايران طبق مادة 196 قانون مدني تعهد به نفع ثالث پذيرفته شده است. البته اين مسئله در حقوق كشورهاي مختلف نيز امري پذيرفته شده است. در حقوق اسلام نيز طرفين قرارداد مي توانند مطابق قصد و ارادة خود استثنائاً به سود شخص ثالث ايجاد تعهد كنند.1 بنابراين طرفين در قرارداد مي توانند به سود شخص ثالث ايجاد تعهد كنند.