نقش اجراي پياده راه سازي معابر شهري در كاهش ناهنجاري هاي اجتماعي (نمونه موردي خيابان اعلم الهداي شهر رشت)

يكي از مسائل مهم در شهرهاي امروز، وجود ناهنجاري هاي اجتماعي مي باشد. همچنين يكي از راه هاي جابجايي مردم كه در حال حاضر كاربرد زيادي دارد، پياده روي است. از اين رو هدف تحقيق حاضر بررسي نقش اجراي پياده راه سازي معابر شهري در كاهش ناهنجاري هاي اجتماعي و ارائه ي راه حل هاي بهينه مي باشد. خيابان اعلم الهدي رشت به عنوان نمونه ي موردي انتخاب شد. اين تحقيق از حيث هدف كاربردي و از حيث روش توصيفي-تحليلي و پيمايشي مي باشد. سوال اصلي تحقيق عبارت است از: آيا اجراي پياده راه سازي معابر شهري در كاهش ناهنجاري هاي اجتماعي تاثيرگذار است؟ چارچوب نظري با استفاده از روش كتابخانه اي و همچنين مرور ادبيات مربوطه از طريق مطالعات اسنادي مورد تدوين قرار گرفت. جمع آوري داده ها با استفاده از ابزارهاي مشاهده، برداشت ميداني و پرسشنامه در محدوده مورد مطالعه صورت گرفت. براي تحليل نهايي داده ها از روش هاي آماري و نرم افزار spss استفاده شد. پياده راه سازي در بعد اجتماعي- اقتصادي، بعد زيبايي شناختي-عملكردي و بعد دسترسي ترافيكي بررسي شد و متغير ناهنجاري در بعد اجتماعي، بعد اقتصادي و بعد كالبدي مورد بررسي قرار گرفت. بر اساس نتايج حاصل از اثبات فرضيه ها (1. بالا رفتن سطح استانداردهاي پياده راه شهري در كاهش ناهنجاري هاي اجتماعي تاثيرگذاراست. 2. بين افزايش تعاملات اجتماعي در پياده راه و كاهش ناهنجاري هاي اجتماعي رابطه ي معناداري وجود دارد.) اين بود: پياده راه سازي به ترتيب در سه بعد زير بيشترين تاثير را بر ناهنجاري هاي اجتماعي دارد: اول پياده راه سازي در بعد اجتماعي – اقتصادي، دوم پياده راه سازي در بعد دسترسي- ترافيكي و سوم پياده راه سازي در بعد زيبايي شناختي- عملكردي .در نهايت به سوال اصلي پژوهش (آيا اجراي پياده راه سازي معابر شهري در كاهش ناهنجاري هاي اجتماعي تاثيرگذار است؟) و سوالات فرعي پاسخ داده شد و راه حل هاي بهينه در جهت پياده راه سازي و كاهش ناهنجاري هاي اجتماعي در محدوده ي مورد مطالعه ارائه گرديد.