شاخص هاي پايداري كالبدي در بناهاي مسكوني اقليم سرد شهر قزوين (نمونه موردي: خانه بهروزي ها)

پايداري در رابطه عميق سه گانه انسان، طبيعت و معماري مفهوم مي يابد. نقش انسان و همچنين معماري به عنوان فرايندي كه منجر به پايداري مي گردند، مي توانند بالاترين سطح كيفي زندگي را در ارزش هاي فرهنگي، اجتماعي، اقتصادي، آسايشي و امنيتي فراهم آورند. اين نمود كامل هم آوايي انسان و محيط زيستش را مي توان در خانه هاي سنتي ايراني ديد. حال با بررسي و مطالعه اين بناها مي توان به اين مهم دست يافت كه معماران ايراني در گذشته چگونه اين پايداري را در كالبد بناهاي مسكوني بنيان نموده اند. خانه بهروزي مربوط به دوره قاجاريه از جمله بناهاي شيوه معماري خانه سازي سنتي قزوين است كه مورد توجه واقع شده است. هدف اصلي اين پژوهش بررسي و تحليل اين نمونه از خانه هاي سنتي شهر قزوين مي باشد كه به عنوان الگوي كالبدي پايدار در اقليم سرد اين شهر به كار رفته است و تلاش بر آن دارد كه با معرفي شاخصه هاي پايدار خانه سازي سنتي شهر قزوين، تاثير اين الگوي معماري بوم آورد همساز با اقليم و محيط را در ساختمان سازي امروزي مشاهده نمايد. اين مقاله بر اساس مطالعه كيفي و به روش توصيفي- تحليلي و با استفاده از ابزارهاي گردآوري داده هاي كتابخانه اي به انجام رسيده است.