تاثير معماري (مسكوني) بر رفتار كودكان

خانه و مسكن مهمترين بخش از يك جامعه است و بطور ميانگين انسان بيشترين زمان از عمرش را در خانه سپري مي كند.پس در نتيجه در روانشناسي محيطي،خانه نقشي اساسي در فرايند رفتار را دارد.همچنين كودكان مهمترين قشر ازيك جامعه را تشكيل مي دهند،زيرا كودكان امروز جوانان فردا هستند حال اگر اين كودكان داراي سلامت روحي و جسمي باشند در آينده جواناني سالم،شاداب،خلاق،با انگيزه و عاري از بيماري هاي روحي خواهيم داشت و جوانان سالم به جامعه خدمت كرده و باعث رشد و توسعه كشور خواهند شد و اگر كودكان ما دچار بيماري هاي روحي اعم از كمبود اعتماد بنفس،كم خود بيني و افسردگي باشد اين عوامل مي توانند به جامعه آسيب برساند.در پي اين پژوهش بدنبال شناسايي عوامل مهم و تاثير گذار در معماري مسكن بر روي كودكان مي باشيم تا بتوانيم با استفاده از يك الگوي مشخص عوامل مثبت همچون نور،رنگ،طبيعت و ... را تقويت و عوامل منفي همچون خلوت و تنهايي را اصلاح ويا به حداقل برسانيم و از حيطه معماري تاثير مثبت بر روي رفتاركودكانمان بگذاريم و محيطي سالم براي رشد و نمو كودكان خلق كنيم.در دهه هاي پاياني قرن بيستم و شروع قرن بيست و يكم، پايداري به عنوان يكي از مباحث مطرح در كليه عرصه ها، به ويژه در عرصه فضاهاي شهري و معماري مطرح بوده است.مقوله پايداري اجتماعي به مسائلي همچون امنيت،آسايش و رشد كودكان مي پردازد كه با توجه به موضوع پژوهش ميتوان مقاله فوق را جزء مسائل پايداري اجتماعي دانست.