مفاهيم نمادين دايره در معماري

انسان همچنان كه در زمان پيش مي رود تمام ابعاد زندگي خود را، دنبال مي كند. الگو هاي پايدار تخيلات مردم را پرورش مي دهند براي رسيدن به آرمان شهرهايي كه انسان هميشه در آرزوي آن بوده است، به دنياي مادي اعتبار مي دهند، زاده نشده و نمي ميرند و زمان و مكان را براي خود تسخير مي كنند و اين تنها فضا ست كه قابليت بستر سازي را براي الگو هاي پايدرا دارد. الگو هاي پايدار همچون كهن الگوها، داستان هزار و يك شبي از فراسوي آسمانها و زمين است كه عرصه پهناوري را از خود به جاي ميگذارد، و تمام معيار هاي نگرش آدمي را به گذشته، حال و آينده تحت تاثير قرار ميدهد و به دنبال انديشه هايي كه در نهان خود دارد،فضاهاي ويژه اي را از درون براي خود هموار ميكند كه اين فضاها همان فضاي پايدار است، فضايي كه به دنبال آن ريشه هاي ذهني بشر و ساختار ابر انساني را به وجود مي آورد. نقش الگو هاي پايدار براي مردم همانند نقش يك معمار است براي جامعه، كه مي تواند از تصورات ذهني خود در طراحي در سه زمينه هويت، ساختار و معنا استفاده كند. و همانند الگوهاي معماري در فضاسازي، براي انسانها عواملي چون امنيت رواني، زيبايي نمادين وتطبيق محيط با نياز هاي خاص انساني را تامين سازد و مهمترين اثري كه مي تواند داشته باشد تاثير بر قلمرو مكاني يا فضاي كاملا شخصي است. يكي از اين الگوهاي پايدار دايره است كه در اين مقاله سعي بر آن است با روشي تحليلي توصيفي و استفاده از منابع كتابخانه اي به بررسي مفاهيم نمادين دايره به عنوان يكي از الگوهاي پايدار در جاودانگي و پايداري معماري، بپردازيم.