شماره ركورد كنفرانس :
4739
عنوان مقاله :
بررسي مولفه‌هاي كيفي طراحي فضاهاي جمعي به منظور ارتقاء پايداري اجتماعي
پديدآورندگان :
اميري ميترا دانشجوي كارشناسي ارشد معماري، گروه معماري، دانشكده معماري و شهرسازي، واحد قزوين، دانشگاه آزاد اسلامي، قزوين، ايران , البرزي فريبا faalborzi@yahoo.com استاديار، گروه معماري، دانشكده معماري و شهرسازي، واحد قزوين، دانشگاه آزاد اسلامي، قزوين، ايران
كليدواژه :
پايداري اجتماعي , فرهنگ , تعاملات اجتماعي , مركز فرهنگي و هنري
عنوان كنفرانس :
چهارمين همايش ملي معماري و شهرسازي پايداري و تاب آوري: از آرمان تا واقعيت
چكيده فارسي :
پايداري كه يكي از مباحث مهم در عرصه فضاهاي شهري و معماري مي‌باشد داراي سه بعد اجتماعي،اقتصادي و زيست‌محيطي است كه بعد اجتماعي آن كم‌تر مورد توجه قرار گرفته است.پايداري اجتماعي در معماري سعي در شناساندن فرهنگ به مردم و مشاركت آنان در فرايند توسعه فرهنگي دارد و بخش غيركالبدي معماري پايدار است.از آنجاييكه انسان براي پاسخگويي به نيازهاي اجتماعي و رواني خود بايد با ديگران تعامل داشته باشد و با توجه به اينكه امروزه فضاهاي مسكوني با محدوديت مواجه شده‌اند وجود فضاهاي اجتماع‌پذيري كه زمينه مناسبي براي فعاليت‌هاي جمعي فراهم آورد و باعث مانايي افراد در بنا و ترغيب به تعاملات اجتماعي شود امري ضروري مي‌باشد.مركز فرهنگي و هنري يكي از مكان‌هايي است كه پايداري اجتماعي در آن مطرح مي‌شود، در نتيجه ارائه راهكارهايي جهت طراحي اين مراكز با دستيابي به اصول پايداري اجتماعي به منظور برقراري ارتباط اجتماعي و رويارويي و تداوم حضور افراد در اين بناها شود از اهداف اين پژوهش مي‌باشد.روش اين پژوهش توصيفي-تحليلي و مبتني بر مطالعات كتابخانه‌اي است و بر اساس مفاهيم و عوامل پايداري اجتماعي تاثيرگذار به ارائه رهنمودهايي در طراحي مراكز فرهنگي و هنري مي‌پردازد.نتايج پژوهش با بررسي رفتارها و نيازهاي انسان و با برخورداري از اصول پايداري اجتماعي رهنمودهايي را جهت طراحي ارائه مي‌دهد تا ارتباط بين انسان و محيط براي مدت طولاني برقرار باشد.
