تحقق شهرهاي انسان محور با تاكيد بر پياده مداري در مناطق مركزي شهرها (نمونه موردي مناطق مركزي شهر قزوين)

موضوع انساني‌تر كردن شهرها از طريق افزايش قابليت پياده‌مداري و توجه دوباره به سهم جابجايي عابر پياده در نظام حمل و نقل در دستور كار برنامه‌ريزان و طراحان قرار گرفته است. اكثر شهرهاي ايران به خصوص در مناطق مركزي خود با چنين مشكلاتي مواجه‌اند در اين ميان شهر قزوين نيز به دليل حضور بيش از حد اتومبيل در بخش مركزي خود، كه داراي بافتي با ارزش تاريخي و در عين حال ناكار آمد است نيازمند احيا و رهايي از آسيب‌هاي حضور بيش از حد اتومبيل است. در اين تحقيق به تناسب شرايط و زمينه هاي مختلف، روشهاي گوناگوني در فرآيند تحقيق انتخاب و اتخاذ مي گردد. در مرحله نخست، به منظور كنكاش در مباحث نظري از روش سنتي مبتني بر تحقيق در مطالعات انجام شده استفاده شده است. در مرحله دوم، براي توصيف و تبيين محدوده مورد مطالعه از روش توصيفي استفاده گرديد و سپس به منظور بررسي وضعيت موجود مناطق مركزي شهر قزوين از روش ارزيابي، طي برداشت هاي ميداني و پر كردن پرسشنامه از افراد ذينفع به تحليل وضع موجود پرداخته و سپس با استفاده از تكنيك‌هاي موجود همچون swot، spss به بررسي و تحليل پرداخته شد كه باتوجه به نتايج حاصل از پرسشنامه ها نارضايتي از معابر و پياده‌روهاي مركزي شهر قزوين كاملا مشهود است. اكثر پاسخ دهندگان ميل به تغيير در جهت بهبود شرايط حاكم و زيبا سازي معابر را خواستارند و با تقويت پياده مداري در محدوده‌ي مركزي شهر قزوين موافقند به همين منظور، در نهايت با استفاده از شناسايي شاخص ها و ضوابط استاندارد بر اساس نظريات و تجربيات مختلف جهاني و بومي ايران در اين زمينه به ارائه راهكارها و پيشنهادات جهت پياده مدار كردن بافت مركزي شهر قزوين پرداخته شده است.