تاثير كاهش سطح آب هاي زيرزميني بر مهاجرت هاي روستايي (نمونه موردي: شهرستان قزوين)

مهاجرت پديده‌اي پيچيده است كه با زمان، فرهنگ و شرايط اقتصادي و...ارتباط دارد. مهاجرت يك نوع تطبيق و سازگاري اجتماعي در پاسخ به نيازهاي اقتصادي، اجتماعي و دگرگوني هاي فرهنگي است كه از جريان دگرگوني‌هاي جمعيت ناشي مي‌شود و در سطح محلي، ملي و يا بين‌المللي پديد مي‌آيد. همان گونه كه پيامدهاي مهاجرت، مبدأ و مقصد را تحت تأثير قرار مي‌دهد، علت شكل‌گيري مهاجرت را نيز بايد هم در مبدأ و هم در مقصد جستجو كرد. عوامل دافعه در مبدأ و عوامل جاذبه در مقصد در يك ارتباط متقابل با همديگر، افراد را به حركت و مهاجرت وا مي‌دارند. بررسي‌ها و تحقيقات مختلف راجع به سنجش علل مهاجرت، اغلب به نتايج متفاوت منجر مي‌شوند. زيرا تفاوت هاي جغرافيايي، طبيعي، اقتصادي، فرهنگي و ... مانع از دستيابي به نتايج يكسان مي‌شود. از اين رو با توجه به اين كه كشور با بحران كم آبي مواجه شده و اين جريان پيامدهايي چون لطمه به اقتصاد، بالا رفتن نرخ بيكاري و ... را در بردارد مي توان عامل كاهش سطح آبهاي زير زميني و آثار آن بر روند مهاجرت را مورد بررسي قرار داد. در اين تحقيق تاثير كاهش آب‌هاي زيرزميني بر شدت مهاجرت بررسي مي‌شود. پژوهش حاضر پژوهشي توصيفي ازنوع همبستگي و كاربردي است. مقياس قابل اندازه‌گيري در اين تحقيق مقياس ليكرت 5 تايي است. براي پاسخ به سئوالات تحقيق پس از ساخت يك مدل معادلات ساختاري ، از نرم افزار آموس براي آزمون فرضيات استفاده شد. جهت سنجش ارزيابي تاثير كاهش سطح آب‌هاي زيرزميني بر مهاجرت‌هاي روستايي از آزمون تي و تحليل واريانس يك طرفه نيز استفاده شده است. نتايج حاكي از آن است كه كاهش سطح آب‌هاي زيرزميني بر ميزان مهاجرت تاثير مي‌گذارد.