تأثير سيستمهاي خاكورزي حفاظتي و مرسوم بر مديريت مزرعه و عملكرد ذرت در جنوب لرستان

كاهش عمليات خاكورزي ميتواند سبب صرفهجويي در زمان، كاهش هزينه، كاهش نيروي كارگري، كاهش مصرف انرژي و كم كردن تردد ماشينها شود. سيستمهاي خاكورزي حفاظتي با پوششي از بقاياي گياهي كه درسطح خاك بر جاي ميگذارند، ميتوانند مانع فرسايش شده، و با افزايش مواد آلي خاك در درازمدت، باعث بهبود خصوصيات فيزيكي آن شوند. همچنين ميتوانند با حفظ و ذخيره رطوبت خاك براي مدت طولانيتر،تأثير مثبتي در افزايش عملكرد محصول داشته باشند. به همين جهت تأثير چهار روش مختلف خاكورزي با توجه به شرايط مكانيزاسيون و ادوات در اختيار منطقه بر مديريت زراعي و عملكرد ذرت دانهاي در يك مزرعهتحقيقاتي در جنوب لرستان مورد بررسي قرار گرفت. در اين تحقيق از آزمايش فاكتوريل در قالب طرح بلوك هاي كامل تصادفي در سه تكرار استفاده شد. تيمارهاي خاكورزي عبارت بودند از الف: گاوآهن برگرداندار+دو بار ديسك سبك به عمق 8 تا 10 سانتيمتر بعنوان تيمار مرسوم، ب: گاوآهن چيزل با تيغههاي پنجهغازي+ يك بار ديسك سبك به عمق 8 تا 10 سانتيمتر، ج: يك بار ديسك سبك به عمق 8 تا 10 سانتيمتر، د: دو بار ديسك سبك عمود بر هم به عمق 8 تا 10 سانتيمتر، كه بعنوان روشهاي حفاظتي خاكورزي در نظر گرفته شدند همچنين دو رقم هيبريد ذرت ديررس 704SC و ميانرسSC499 هم بعنوان ارقام ذرت انتخاب شد. متغيرهاي مورد بررسي شامل زمانهاي انجام كار و ظرفيت مزرعهاي ادوات، درصد جوانهزني و سبزشدن محصول،شاخص برداشت محصول، وزن صددانه و در نهايت عملكرد دانه بودند. نتايج نشان داد كه روشهاي خاك ورزي تأثير معنيداري بر ظرفيت مزرعهاي و عملكرد دانه داشتند اما تأثير تيمارها بر درصد جوانهزني، درصدسبزشدن و شاخص برداشت معنيدار نبود. هم چنين اثر متقابل رقم و خاكورزي بر عملكرد دانه معنيدار شد. نهايتاً تيمار 4، با ميانگين جوانهزني 92 درصد و عملكرد 13 تن در هكتار مناسبترين تيماري است، كه اكثر اهداف مورد نظر مديريت مزرعه را تأمين كرد و نسبت به ساير تيمارهاي در اختيار توصيه ميگردد