مقايسه اثر هورمون hCG در روش هاي اوسينك، دابل سينك و هيت سينك جهت همزمان سازي فحلي در گاوهاي هلشتاين

همزمان سازي فحلي يك وسيله مديريتي است كه كارايي توليدمثلي را توسط كاهش دادن فاصله پرورشي و فصول گوساله زايي، بهبود مي دهند. در اين مطالعه براي اولين بار از هورمون گونادوتروپين كوريونيك انساني براي همزمان سازي فحلي استفاده شده است. بنابراين هدف از اين مطالعه مقايسه اثر هورمون hCG در روش هاي اوسينك، دابل سينك و هيت سينك جهت همزمان سازي فحلي در گاوهاي هلشتاين بود. سيصد و شصت رأس گاو شيري با روزهاي شيردهي 200-50 مطالعه شدند. گاوها به صورت تصادفي در سه گروه توزيع شدند. گروه اول (برنامه همزماني اوسينك) hCG در روز صفر، PGF2α روز هفت، PGF2α روز هشت،GnRH روز نه و 16 ساعت بعد TAI صورت مي گرفت. گروه دوم (برنامه همزماني اوسينك دوبل) hCG در روز صفر، PG روز هفت، PG روز هشت GnRH روز نه، GnRH روز هفدهم، PG روز بيست وچهار، PG روز بيست وپنج، GnRH روز بيست وشش و 16 ساعت بعد TAI صورت مي گرفت. گروه سوم (برنامه همزماني هيت سينك) hCG در روز صفر، PG روز هفت، استراديول روز هشت و روز نه TAI صورت مي گرفت. بيشترين نرخ آبستني به ازاي تلقيح در روش هيت سينك و تزريق hCG مي باشد و كم ترين نرخ آبستني به ازاي تلقيح در روش اوسينك بود (P 0.05). نتايج نشان داد كه در روش دابل سينك، استفاده از hCG در گاوهاي تك شكم‌ زا براي افزايش نرخ آبستني به ازاي تعداد تلقيح در مقايسه با گاوهاي چند شكم زا مناسب تر بود (P 0.05). در كل مي توان بيان نمود كه بيشترين نرخ آبستني به ازاي تعداد تلقيح در روش هيت سينك و تزريق hCG مي باشد، كه در گاوه هاي تك شكم زا و چند شكم زا تأثير مشابهي داشته است.