بررسي امكان جايگزيني تيكنر كنسانتره مجتمع مس شهربابك با جداكننده هاي گريز از مركز

مسئله آب در طي ساليان اخير به يكي از مهمترين مسائل كشور و به تبع آن كارخانه هاي فراوري تبديل شده است. محدود بودن منابع آبي و كاهش آنها باعث شده است كه بازيابي حداكثري آب در كارخانه ها از دغدغه هاي اصلي بيشتر مديران باشد. به طور معمول در فرآوري كانه هاي مس به ازاي هرتن كانسنگ، دو تن آب مورد نياز است. درنتيجه بازيافت و استفاده مجدد آن در كاهش هزينه هاي توليد اهميت شايان توجهي دارد. حدود صد سال پيش روشي كه براي جداسازي دوماده غيرقابل اختلاط بكار مي رفت، جداسازي براساس ته نشين شدن تحت تاثير جاذبه زمين(نيروي وزن) بود. امروزه ساخت جداكننده هاي گريز از مركز رايج مي باشد. اساس كار جداكننده هاي گريز از مركز جداسازي اجزاء مختلف بر حسب اختلاف در چگالي فاز مايع و جامد است. در اين پژوهش، جهت بررسي امكان جايگزيني تيكنر كنسانتره با جداكننده گريز از مركز، آزمايش هايي در سطوح مختلف با دستگاه سانتريفيوژ انجام شد، نتايج حاصله با نتايج آزمايش هايي كه در راستاي بررسي كارايي تيكنر انجام شده بود مقايسه گرديد. مقايسه نتايج نشان مي دهد كه استفاده از جداكننده هاي گريز از مركز، مقدار ذرات معلق در آب سرريز را از 5000 ppm به 30ppm كاهش ميدهد.