تاثير استفاده از تحليل بحرانيت و ريسك در مديريت دارايي هاي سازمان

نقش مديريت دارايي به عنوان يك عامل راهبردي در دورنماي تجاري سازمان ها به شدت در حال افزايش است. ظهور حرفه مديريت دارايي، سبب شده است كه جايگاه مهندسي نگهداشت از يك نقش اوليه كه در آن وظيفه تعمير را بر عهده داشت، به يك عامل مهم در افزايش ارزش راهبردي بدل شود. اين بدان معني است كه متخصصان مديريت دارايي وظيفه دارند تا دارايي هاي با ارزش راهبردي را با اهداف تجاري سازمان هماهنگ كنند. حوزه مديريت دارايي در طي چند سال اخير تغييرات زيادي را به خود ديده است. متاسفانه، برخي از قسمت هاي بدنه دانش مديريت دارايي نتوانسته است گام به گام با اين تغييرات پيش رود. مثال قابل ذكر، بحرانيت و استفاده مستمر چه درست و چه نادرست از آن در ادبيات موضوع است. ابهام و سردرگمي در تعريف بحرانيت به علت استفاده مترادف از آن با ريسك و همچنين داشتن معادلات رياضي يكسان است. در اين مقاله، توضيحاتي در باب بحرانيت براي متخصصان مديريت دارايي ذكر گرديده و به لزوم در پيش گرفتن رويكردي مبتني بر ريسك اشاره مي شود. همچنين مديريت ريسك در استانداردهاي بين المللي بررسي گرديده و در نهايت رويكردي ريسك محور به عنوان را حل ارائه مي گردد