بررسي نقش پيش بين سبك هاي دلبستگي در گرايش به خطرپذيري نوجوانان

هدف: گرايش به رفتارهاي پرخطر از مشكلات شايع و رايج بين نوجوانان است كه پيامدهاي منفي زيادي نيز با خود به همراه دارد. هدف از مطالعه ي حاضر بررسي نقش پيش بين سبك هاي دلبستگي در گرايش به خطر پذيري دانش آموزان نوجوان بود. | روش: روش پژوهش اين مطالعه ي توصيفي از نوع همبستگي بوده است. جامعهي آماري اين مطالعه شامل كليه ي دانش آموزان دوره ي متوسطه ي اول شهرستان بابل بوده است كه از اين بين تعداد 375 نفر (193 زن و 182 مرد) به شيوه ي نمونه گيري تصادفي خوشه اي به عنوان نمونه هاي پژوهش انتخاب شدند. هر يك از آزمودني هاي اين مطالعه، مقياس خطرپذيري نوجوانان ايراني زاده محمدي و همكاران (1390)، و پرسشنامه ي سبك دلبستگي هازان و شيور (1978) را تكميل نمودند. داده هاي جمع آوري شده با استفاده از ضريب همبستگي پيرسون و تحليل رگرسيون به شيوه ي همزمان مورد تحليل قرار گرفتند. يافته ها: يافته هاي مطالعه ي حاضر نشان دادند كه بين سبك دلبستگي ايمن با گرايش به خطر پذيري رابطه ي منفي معنادار و بين سبك ناايمن اجتنابي و اضطرابي با گرايش به خطر پذيري همبستگي مثبت معنادار وجود دارد. نتايج تحليل رگرسيون نيز نشان داد كه سبك هاي دلبستگي در پيش بيني گرايش به خطرپذيري دانش آموزان نقش دارند. بحث و نتيجه گيري: مطابق با يافته هاي مطالعه ي حاضر ايمني در سبك دلبستگي به عنوان يك ضربه گير در پيشگيري از گرايش به رفتارهاي پرخطر در دوره ي نوجواني نقش دارد.