بررسي نقش كارآفريني( علمي ) دانشگاهي در ايجاد كسب و كار

كارآفريني علمي (AE) بك ميدان جديد در حال ظهور در جهان علم است و به ايجاد و مديريت يك محيط براي حمايت فعال از بھره بر داري و انتقال دانش اشاره دارد. كار آفريني علمي محرك رفتار كار آفريني در ميان همراهان و ساختارهاي نهادي در جامعه دانشگاهي است. اين شامل فعاليت هايي است كه ممكن است آن دانشگاه درگير آن باشد. از جمله: صدور مجوز، اختراعات، ايجاد شركت هاي جديد، تسهيل انتقال فناوري از طريق انتقال مراكز فن آوري پاركهاي علم و رشد و غيره. علاقه عمومي به ترجمه تكنولوژي ناشي از تحقيقات دانشگاهي به رشد اقتصادي از طريق كار آفريني دانشگاهي وجود دارد. با افزايش فعاليتهاي كار آفريني در دانشگاه ها، سازمان هاي واسطه در كانون توجه پژوهش بوده است، چرا كه آنها اغلب به عنوان دروازه هاي رسمي بين دانشگاه و صنعت در نظر گرفته مي شوند. بنابر اين نقش سازمان واسطه در انتقال دانش و فن آوري از طريق همكاري تحقيقاتي و نقاط غير رسمي دسترسي به منابع مختلف از جمله منابع انساني مالي و فني را مورد بحث قرار مي دهد.