طراحي يك نمونه شبكه كابلي زير سطحي جهت داده برداري دريايي

امروزه براي اندازه‌گيري، بررسي و مطالعه بر روي پارامترها و پديده‌هاي مطرح دريايي، از سيستم‌هاي نويني به نام شبكه‌هاي زيرآبي بهره‌ ميبرند. در اين گونه شبكه‌ها، سنسورهاي اندازه‌گيري پارامترهاي آب شامل سنسورهاي CTD، سنسورهاي اندازه‌گيري مد، سنسورهاي اندازه‌گيري ارتفاع موج، سنسورهاي اندازه‌گيري سرعت جريانهاي آبي و ... در نقاط مختلف يك منطقه دريايي كه ممكن است از چند كيلومتر تا چند صد كيلومتر وسعت داشته باشد، در زيرآب نصب مي‌گردند. اين سنسورها كه مرتباً در حال داده‌برداري هستند، داده‌هاي خود را از طريق كابلهاي زيرآبي و يا بيسيم و يا توسط بويه‌هاي مخابراتي به مركز كنترل ساحلي منتقل مي‌نمايند، كه اين مركز ساحلي وظيفه گردآوري و بايگاني داده‌ها و انجام تحليلات لازم بر روي آنها و همچنين ارسال فرامين كنترلي به سنسورها جهت تنظيم نحوة نمونه‌برداري را بر عهده دارد. مهمترين مزيت و برتري اينگونه شبكه‌ها اين است كه برخلاف روش‌هاي قبلي كه اندازه‌گيري‌ها فقط در يك منطقه محدود و براي مدت زمان محدود صورت مي‌گرفت، با كمك اين شبكه‌ها مي‌توان اندازه‌گيري‌ها را بطور بلادرنگ و در تمام مدت شبانه روز ادامه داد و تحليل‌هاي لازم را بطور همزمان بر روي داده‌ها به انجام رسانيد و از نتايج بدست آمده از آنها جهت بهينه سازي فوري سيستم‌ها و سازه‌هاي دريايي يك منطقه دريايي و نظارت دقيق بر نحوة تغييرات بوجود آمده در پديده‌ها و پارامترهاي آبي آن منطقه، بهره برد. در اين مقاله سعي شده است كه ضمن معرفي و بررسي اجمالي شبكه‌هاي زيرآبي، به بررسي چالشها و مسايل مطرح در طراحي و پياده‌سازي اينگونه شبكه‌ها در خليج فارس پرداخته شود و در انتها با توجه به مطالب بيان شده، يك نمونه شبكه كابلي زيرآبي مناسب، جهت سواحل خليج فارس ارائه ‌گردد.