سواد علمي و نشانگرهاي سواد علوم (شيمي)

هدف اين پژوهش توصيفي، تبين استانداردهاي آموزش علوم و بيان ضرورت آن در آموزش شهرونداني با ويژگي هاي انسان قرن 21 است، شهروندي با سواد علمي بالا و داراي تفكر خلاق كه محصول آموزش استاندارد علوم است. پژوهش حاضر بر آن است كه ضمن ارائه تعاريف و ضرورتهاي تعيين سنجه هاي سواد علمي و استانداردهاي آموزش علوم به لزوم بومي سازي اين استانداردها در كشور بپردازد و همچنين راهكارهايي براي تربيت شهروندان براي رسيدن به اين استانداردهاي تحصيلي و آموزشي ارائه دهد. اين مقاله در پي پاسخ به چند سوال اساسي است: 1) سواد علمي چيست و چه تاثيري در ايجاد علاقه و انگيزه در فراگيران دارد؟ 2) مؤلفه ها و نشانگرهاي سواد علوم چه مي باشند ؟ 3) استانداردهاي آموزش علوم چه ويژگي هايي دارد؟ 4) مؤلفه هاي سنجش سواد شيمي چه مشخصاتي دارد؟ كسب سواد علمي به معناي كسب آگاهي و درك مفاهيم و فرايندهاي علمي است؛ كه موجب ايجاد نوعي از ساختار فكري نقادانه و ديد جستجوگرانه در افراد مي شود، و وجود آن براي تصميم گيري در جوامع فناورانه امروزي بديهي به نظر مي رسد. هدف اصلي علم در مدارس ايجاد سواد علمي براي همه دانش آموزان است اين امر به وسيله استاندارد ها و محتواهاي جديد در ارتباط با ملاك هاي آموزش و پرورش انجام مي شود. امروزه در جهان شاهد روش هاي متعددي براي آموزش علوم پايه هستيم كه مهم ترين شاخصه هاي آن عبارتند از: 1- محتوا و برنامه درسي علوم بايد مختصر، مفيد، جالب و مهم باشد. 2- هدف آن ارتقاي سواد علمي دانش آموزان و پيشبرد و بهبود آموزش علوم باشد 3- ذهن فراگيران را برانگيخته كند و قدرت تحليل مباحث علمي را در دانش آموزان افزايش دهد. 4- توانايي تحقيق و پژوهش را بالا ببرد زيرا زير بناي روان شناختي آموزش علوم، يادگيري به طريق كاوشگري علمي است. 5- آموزش را از سيستم تك بعدي خارج نمايد زيرا يادگيري علوم يك فرايند فعال است 6- تدوين استاندارد در زمينه سواد علمي و به خصوص در گستره هاي مختلف علوم، تا بينش علمي همه افراد فعال در نظام آموزشي كشور در يك جهت خاص قرار گرفته و اين جهت گيري خاص آموزشي باعث ارتقاي سواد علمي تمامي افراد تحت پوشش يك نظام آموزشي شود.