كنترل فرسايش و حفاظت شيب هاي خاكي و ترانشه راهها به روش بيوتكنيك (زيست سازه اي)

خاك، حاصل تاثيرات متقابل مجموعه عواملي است كه به صورت داخلي و خارجي موجب تقويت يا كاهش تاثير يكديگر در ايجاد فرسايش مي شوند.در جاده ها و تاسيسات مربوط به آنها، از جمله پل ها وكالورت ها و همچنين شيب هاي تندي كه در اثر خاكبرداري در دامنه ها ايجاد مي شود، بطور ناخواسته پتانسيل فرسايش پذيري خاك افزايش مي يابد. استفاده از پوشش گياهي روش مناسبي براي اصلاح شيب و بهسازي ترانشه جاده ها در كاهش خسارات مي باشد. در سالهاي اخير عمده توجه محققان به سمت روش هاي غيرسازه اي بوده است كه تحت عنوان روشهاي بيوتكنيك(زيست سازه اي) شناخته مي شود. اين روش ها از لحاظ طراحي و اجرا ساده تر و ارزانتر بوده و سازگار با محيط زيست منطقه است. ريشه گياهان(سيستم ريشه و مقاومت كششي آن) با مسلح سازي خاك سبب افزايش مقاومت برشي خاك در مقابل نيروهاي مخرب جريان آب، باد، فشار هيدرواستاتيك و فشار رانش خاك مي شود . از ميان گياهان مختلف، گياه وتيورگراس به علت دارا بودن ويژگي هاي منحصر به فرد، براي پايدار سازي شيب ها و ترانشه راه ها مناسب بوده و نتايج بسيار اميدواركننده اي را به دنبال داشته است. در اين تحقيق به بررسي روش هاي بيوتكنيكي حفاظت شيب دامنه ها ، ترانشه راه ها و كاهش فرسايش خاك به وسيله گياه وتيور گراس اشاره شده است.