روش هاي بهسازي و تثبيت خاك ها جهت ساخت راه آهن در خاك هاي مسئله دار با رويكرد حفاظت از محيط زيست

وجود برخي مشخصات خاص در خاكي كه خطوط ريلي بر روي آنها يا در مجاورت آنها ساخته خواهند شد، مانند تورم بيش از اندازه، واگرايي، روانگرايي، نشست زياد و كاهش مقاوت خاك در اثر بالا بودن سطح آب زيرزميني با وقوع زلزله، موجب ايجاد مشكلاتي بر سازه هاي فوقاني (ديل و ناوگان) و همچنين سازه هاي جانبي آن مانند ايستگاهها و ايجاد آسيب هاي فراوان بر آنها مي گردد. در مقاله ها و مراجع مختلف موارد زيادي از خاكهاي مسئله دار شناخته و بررسي شده است، كه در اين پژوهش چهار دسته از مهمترين خاكهاي مسئله دار كه در مطالعات مسير طرح هاي ريلي بيشتر با آنها روبه رو هستيم، شامل خاكهاي رمبنده (فروريزشي) (Collapsible Soil)، رس هاي واگرا (Dispersive Clays)، خاكهاي آماسي متورم شونده) (Expansive Soil)، خاك هاي روانگرا (Liquefied Soils) مورد بررسي قرار گرفته است. اصلاح و بهبود عملكرد خاك، كاهش هزينه ناشي از تعويض محل پروژه و يا جابجايي مسير مصوب، صرفه جويي زماني در عمليات بهسازي خاك ها نسبت به جايگزيني مصالح، كاهش ريسك هاي ناشناخته در صورت برداشت خاك برجا از جمله مهمترين مزايايي روشهاي بهسازي خاك هاي مسئله دار در پروژه هاي ريلي مي باشد. به منظور استفاده از يك روش بهسازي مفيد مي بايست با توجه به نوع خاك و منحني دانه بندي و ملاحظات اقتصادي، مناسب ترين روش تقويت خاك را انتخاب نمود. در اين مقاله، ضمن بررسي دقيق خاك هاي مسئله دار با تأكيد بر خاكهاي مسئله داري كه بيشتر در پروژه هاي ريلي با آنها مواجه هستيم، روشهاي بهسازي آنها معرفي و مورد ارزيابي قرار گرفته است. در بخش نتيجه گيري اين پژوهش، ضمن تحليل روشهاي بهسازي خاك هاي مسئله دار، اثرات كاربرد اين روشها بر بهبود پارامترهاي مكانيكي و ديناميكي خاكها در پروژه هاي اجرائي ريلي ارائه شده است.