كليدواژه :
مشاركت پذيري , روحيه تعاوني , تعاوني روستايي , آموزش
چكيده فارسي :
تجربه به تعاوني ها در كشورهاي توسعه يافته گوياي اين حقيقت آشكار است كه همكاري جمعي در امور اقتصادي و اجتماعي گره گشايي بسياري از مشكلات است وباگرد هم آوري منابع و امكانات پراكنده ، و استفاده بهينه از منابع و عوامل حداكثر بهره وري حاصل شده است ازيك سو منابع تاريخي موجود ايرانيان را از متعاون ترين ملل دنيا عنوان كرده اند و از سوي ديگر با اذعان مسئولان وكارگزاران دولتي ايران، تعاوني ها علي رغم گسترش كمي آنها، نقش چنداني در مديريت توليد روستايي واقتصاد ايران نداشته اند. چرا باسابقه چهار هزار ساله تعاوني ستني ايران در زمينه تعاوني هاي مدرن توفيق چنداني كسب نشده است.؟ آيا مردم ايران فرهنگ تعاون ندارند يا نسبت به اصول تعاونيهاي جديد آشنايي كافي ندارند ؟موانع ترويج فرهنگ مشاركت ، خود باوري وتويت روحيه تعاوني كدامند؟موانع ايفاء نقش تعاوني ها در اقتصاد ملي و محلي چه عواملي هستند؟
پروهش حاضر به منظور يافتن پاسخ هاي علمي به سئوالات يادشده در استانهاي اصفهان خراسان جنوبي به انجام رسيده است. در روش تحقيق اسنادي از منابع تاريخي و اطلاعات موجوددر سالنامه هاي آماري و دستگاههاي اداري و دركارخانه هاي شير استان اصفهان بهره گرفته شده است.
در تحقيق ميداني پژوهش از تكنيكهاي پرسشنامه، مصاحبه استفاده شده است. در تحليل مسايل از تجارب نگارنده در نقشهاي عضو تعاوني, محقق, ناظر و همكاردر تعاوني هادر خصوص تعاوني ها ،نيز كمك گرفته شده است. مشخص نبودن متولي حمايت وسازماندهي تعاوني ها دركشور، تضاد درعملكرد مديران تعاونيها، با اصول تعاون ومنافع آنان عدم اعتماد به تعاوني ها و عدم مشاركت واقعي روستائيان دراداره تعاونيها، عدم توجه جدي به آموزش تعاونيها، بي مهري وعدم توجه دولتها به تعاوني ها و همكاريهاي سنتي، برخورد قيم مابانه مديران تعاوني هاي با اعضاء از مهمترين نتايج تحقيق حاضر مي باشد.
براي ترويج فرهنگ مشاركت وتقويت روحيه تعاوني، واگذاري تعاونيها به مردم و عدم دخالت دولتها در مديريت تعاوني، مشاركت فعال اعضاءدر تعاوني بعنوان مهمترين فاكتور ارزشيابي ، احياء و تقويت تعاونيهاي سنتي منسوج شده يا در حال انقراض احياء، قرارگرفتن تعامل جدي بين انواع تعاوني روستايي و شهري در دستوركار دستگاهاي دولتي تحت پوشش قرار گرفتن تعاوني هاي روستايي تحت پوشش خدمات حمايتي واحد و هزينه كردن اعتبار آموزش تعاوني در زمينه آموزش فني وحرفه اي اعضاء تعاونيها پيشنهاد مي شود.
چكيده لاتين :
Cooperatives experiences in developed countries reveal that cumulative participation in
economic and social subjects would solve plenty of problems and with gathering of resources
and scattered facilities and also efficient use of resources, maximum productivity would be
realized. Historical records show that Iranian people have always been focusing on
cooperative operations compared to other nations of the world, as perceived by managers and
officials of Iranian government expressed that despite of quantitative expansion of
cooperatives, these organizations have not contributed to management of rural production and
national economic. In spite of 4000 years of traditional cooperative background, yet Iran has
not much succeeded in modern cooperative interventions. Do not Iranians have cooperation
culture? or not acquaint with principles of modern cooperatives? What are the obstacles in
running cooperatives functions at local and national economic scale? Present study is
conducted for finding the answers for the aforesaid questions in Isfahan and south Khorasan
provinces. In this survey, archival search was used through historical sources and existing
information of year-books, administrations, organizations, and dairy plants in Isfahan
province. In field investigation, we used questionnaire techniques and interviews. To analyze
problems also author’s experiences, as a member of cooperatives, investigator, spectator, and
collaborator of cooperatives were employed. Unclear identities of supporters and organizers
of cooperatives in the country, existing paradox between operation of cooperatives’ managers
and principles of cooperatives and members' profits, lack of confidence in cooperatives and
weak participation of rural individuals in cooperative management, poor attention to
cooperative education , inadequate attention of governments to cooperatives and traditional
participations, and guardian treatment of cooperatives managers to their members are the
most important results of the present study. For extension of participative culture and
strengthening cooperative spirit, certain suggestions are offered including intrusting
cooperatives to people with no further interference of governments in their management,
active participation of members in cooperative as the most important factor, revival and
strengthening idle traditional cooperatives, revival of serious coordination between rural and
urban cooperatives by government, assisting all rural cooperatives by government support
service, and allocating educational credits to cooperatives in technical and professional
education fields favoring cooperatives members.
