مشكل اشتغال فارغ التحصيلان كشاورزي و منابع طبيعي كشور

The problem of employment of agricultural and natural resources graduates

رابطه مثبت بين آموزش و توسعه و اثرات اين دو بر همديگر آشكار است و نيازي به توضيح ندارد . آموزش وسيله توليد دانايي و توانايي در ملك وجود انسان است و انساني توانمند است كه قبلاً جوهره دانايي و توانايي را در تمام اجزاء وجود خود ذخيره كرده باشد. چنين انساني در فرآيند توسعه البته موتور توسعه به شمار مي آيد كه چون به حركت در آيد عمران و آبادي و پيشرفت به ارمغان مي آورد. در كشورهاي جهان سوم موتور توسعه از جانب آموزش به حركت در مي آيد. اما در كشورهاي پيشرفته و توسعه يافته آموزش از توسعه تغذيه مي شود و جهت مي گيرد. آموزش در ايران بعد از مشروطيت توسعه يافت و موتور توسعه را به حركت در آورد. ليكن چون بخش كشاورزي ايران در آن ادوار نسبت به ساير بخش هاي اقتصادي توسعه يافته تر بود لذا توسعه نبايد از طرف آموزش شروع مي شد. همين اشتباه باعث عدم توفيق آن شد مضافاً اين كه مشكلي پيچ يده و محرز و غامض به نام بيكاري فارغ التحصيلان را به وجود آورد كه هنوز هم ادامه دارد. براي حل اين مشكل در طول يكصد سال گذشته از راه حل هاي انحلال و انتقال مدارس فلاحتي استفاده شده و استخدام دولتي فارغ التحصيلان راه حل سوم تلقي گرديده كه البته از نظر فارغ التحصيلان بهترين بوده است. اخيراً راه حل چهارمي از طريق تأسيس سازمان نظام مهندسي كشاورزي ارائه شده است كه طي آن حل مشكل عدم اشتغال فارغ التحصيلان به خود آنها واگذار گرديده است. مطالعات تاريخي نشان مي دهد كه براي توسعه بخش كشاورزي ايران بجاي تربيت مهندس كشاورزي بايد راههاي ديگري پيدا شود كه در نهايت نيروي انساني واجد شرايطي براي توسعه كشاورزي تهيه يا تربيت شود كه رغبت انجام كارهاي ك شاورزي را داشته و علاقمند به رفتن و ماندن در روستا باشند و هنر كشاورزي و علم كشاورزي را توأمان صاحب بوده و روستاهاي كشور را صاحب واقعي باشند. چنين افرادي در طرح تهيه كشاورز مهندس بجاي تربيت مهندس كشاورزي بخوبي آماده مي شوند. در اين مقاله رئوس طرح به طور اخ تصار تشريح شده است.

The relationship between education and development is so clear and their mutual influence is obvious. Education has been considered as a tool for training manpower which is needed for socio-economic development. In fact, educated manpower acts as the engine for starting overall development process. It is remarkable that the process of development should begin from the stage of education in the third world countries, and Iran is not an exceptional case in this regard. After the revolution of Iranian constitution in 1905, more attention was paid to place of education and many different schools and western type of education centers were established in Tehran and in other cities. So, the process of development was started from the side of education. These schools were relatively successful in training needed manpower for industrial and service sectors. Similarly, the process of development in agriculture sector began from the side of education. As a result, a great mistake was made which created many other problems including unemployment of agriculture graduates which is still continuing. In order to overcome this problem, government of Iran has tried to try three types of solutions which appear as “ A- triangle” during the last century i.e. closing agricultural schools, transferring them to other institutions, and finally, recruiting the graduates in the ministry of agriculture. These three approaches could not solve the ominous unemployment problem so far. In 2001 another remedy came up under the name of the organization of agricultural graduate. This organization was established in all provinces of Iran. It is supposed that the employment problem among the agricultural graduates is neither related to government nor the universities, but seems a phenomenon which must be solved by graduates themselves. Due to many different reasons, even the four above approaches have not been able to solve the unemployment problem. In this paper, a special project is presented under the name of providing farmer engineer farmers instead of training agricultural engineers. The philosophy, the assumptions and the principles of the project are explained precisely. It is hoped that the engineer farmers would be more suitable for working in agricultural sector of Iran. Therefore, they would not be faced with ominous unemployment phenomenon.