ارزيابي روشهاي ميانيابي كريجينگ و رگرسيون خطي بر پايه DEM در تهيه نقشه همبارش سالانه در استان خراسان رضوي

استفاده از روش هاي معمول ميانيابي با توجه به پراكندگي زياد ايستگاه هاي ديده باني هوا در مناطق شرقي كشور موجب ناكارآمدي اين روشها مي گردد، اهميت اين موضوع در مورد عنصر اقليمي بارش با توجه به تغييرات شديد مكاني آن دو چندان است. از اين رو استفاده از روشي كه بتواند فضايي زياد موجود بين ايستگاه هاي ديده باني هوا را به طور منطقي ميانيابي نمايد، مطرح مي گردد. اين پژوهش به ارزيابي نتايج ميانيابي بارش 33 ساله 28 ايستگاه ديده باني هوا در استان خراسان رضوي با روش كريجينگ و رگرسيون خطي بر پايه DEM مي پردازد، بررسي روشهاي رگرسيون خطي نشان دهنده مناسب بودن دو تابع رگرسيون نمايي و سينوسي است. آزمون آماري T زوجي و ويلكاكسون رتبه اي نشان دهنده عدم وجود تفاوت بين ميانگين و ميانه روش كريجينگ و رگرسيون توابع نمايي و سينوسي در سطح معناداري 0/05 با بارش واقعي ايستگاه هاي ديده باني هوا است. نتايج اين پژوهش نشان دهنده مناسب بودن مقادير ميانيابي بارش سالانه استان خراسان رضوي با روش رگرسيون خطي سينوسي بر پايه DEM است.