طراحي نقشه هاي بافت - آگاه در سيستمهاي اطلاعات مكاني همراه، مطالعة موردي : سيستمهاي ناوبري خودرو

برخلاف سيستمهاي اطلاعات مكاني مرسوم، در محيطهاي همراه پردازشگريهاي انجام شده وابسته به محيط كاري و پوياي كاربر است . بنابراين براي اينكه سيستم طراحي شده، قابليت استفاده مناسبي براي كاربر داشته باشد بايد محيط و تغييرات محيطي اطراف او در طراحي و پياده سازي سيستم در نظر گرفته شود . همچنين كاهش ارتباط صريح كاربر با برنامه نيز عامل مهمي در جهت حركت به سمت خودكارسازي كل فرآيند پردازش و بالا رفتن قابليت استفاده است . در سيستمهاي اطلاعات مكاني همراه، كاربر بايد نوع درست نقشه را در مقياس مناسب و با نمادهاي منطبق با وضعيت خاص خود در اختيار داشته باشد . اين تغيير پذيري وقتي ممكن بوده كه واسط گرافيكي كاربر تا حد زيادي به صورت هوشمند عمل كرده و با استنباط وضعيت و شرايط كاربر ( بافت 1 كاربري مانند : موقعيت، زمان، شرايط آب و هوايي، سطح روشنايي و ديگرها ) ، اطلاعات صحيح و منطبق با شرايط را در اختيار آنها قرار دهد . براي هوشمند كردن واسط گرافيكي كاربر يكي از روشهايي كه در سالهاي اخير مورد توجه قرار گرفته است، استفاده از پردازشگري بافت - آگاه 2 است . در اين مقاله پردازشگري بافت - آگاه به عنوان روشي براي ارائة اطلاعات مكاني مناسب و مرتبط با بافت جاري كاربران در سيستمهاي اطلاعات مكاني همراه و نيز هوشمند نمودن نقشه ها، در جهت بالا بردن قابليتهاي سيستم مورد توجه قرار گرفته است . همچنين با در نظرگرفتن سيستمهاي ناوبري خودرو به عنوان مطالعة موردي، نيازمنديهاي مختلف طراحي نقشه هاي بافت - آگاه در اينگونه سيستم ها بررسي شده است و با شناسايي بافتهاي موثر در اين سيستم ها، يك سيستم ناوبري خودرو نمونه كه از نقشه هاي بافت - آگاه استفاده مي كند توسعه داده شده است .