اثر مدلسازي ديوارهاي پركننده در عملكرد لرزه اي ساختمان هاي باقاب خشمي بتن آرمه با درنظر گرفتن نوع ديافراگم

در مدل سازي و شبيه سازي ساختمان ها معمولا از مدل سازي ميان قاب ها به همراه اجزاء سازه اي صرف نظر مي شود. مشاهدات انجام شده در طي زلزله هاي گذشته و همچنين تحقيقات صورت پذيرفته در سال هاي اخير نشان دهنده آن است كه قاب هاي ميان پر باعث افزايش چشمگير سختي و مقاومت و همچنين تغيير در شكل پذيري سازه نسبت به سازه بدون ميان قاب شده و در نتيجه موجب تغيير در پاسخ لرزه اي اينگونه سازه ها مي شوند. در اين نوشتار ، با تحليل و مدلسازي لرزه اي غير خطي استاتيكي و ديناميكي 16 مدل از قاب هاي خمشي بتن آرمه با تعداد طبقات 61،7،4 و 61 طبقه به بررسي تاثير متغيرهايي از قبيل تعداد دهانه، نحوه آرايش وجنس ميان قاب پرداخته شده است. پارامترهاي پاسخ بررسي شده عبارتند از نياز برشي قاب ها، تغيير مكان جابجايي نسبي طبقات و دريفت نسبي طبقات. نتايج حاصله نشان ميدهد كه نمي توان تاثير ميان قاب هاي آجري را بر رفتار لرزه اي سازه هاي بتني ناديده گرفت، بلكه با توجه به نحوه آرايش ميان قاب ها، جنس آنها و سختي قاب هاي ميان پر، در هر حالت، با توجه به رفتار متفاوت سازه، بايد نكات خاصي را در هنگام تحليل و طراحي مورد توجه قرار داد. ميان قاب ها با توجه به تعداد طبقات ، نحوه و تعداد و جنس آن تاثير متفاوتي در زلزله از خود نشان مي دهند و تاثير ميان قاب بر قاب 13 طبقه در كاهش جابجايي نسبي طبقات از همه بيشتراست.