بررسي عملكرد سيستم هاي سازه اي مختلف در يك سازه بلند

امروزه ساخت سازه هاي بلند باتوجه به مزاياي اقتصادي آن به ويژه در شهرهاي بزرگ بسيار رواج يافته است. از آنجا كه مشكل اصلي ساختمان هاي بلند دريفت بالاي طبقات است، كنترل آن بسيار حايز اهميت مي باشد. تاكنون استفاده از سيستم هاي مختلفي مانند هسته بتني، بازوي مهاري همراه با مهار كمربندي و ابرمهاربندي جهت كنترل تغييرمكان جانبي ساختمان هاي بلند پيشنهاد شده است. اين سيستم ها با بازده اقتصادي بالا بخوبي مي توانند دريفت سازه را كاهش دهند. اين مقاله به بررسي كارآمد بودن هر يك از اين سيستم ها در كاهش دريفت يك ساختمان 60 طبقه واقع در شهر تهران با ضريب اهميت 1/2 مي پردازد. به منظور تحليل و طراحي ساختمان از نرم افزار ETABS استفاده شده است. ابتدا با انتخاب سيستم قاب خمشي براي ساختمان مورد نظر، مقاطع اعضاي تير و ستون طراحي و ميزان دريفت آن اندازه گيري شد. سپس با فرض ثابت ماندن مقاطع اعضاي تير و ستون، به بررسي تاثير ديگر سيستم ها در كاهش دريفت پرداخته شد. در ضمن تمامي مقاطع اعضا از نوع لرزه اي با شكل پذيري زياد مي باشند. در نهايت مقايسه بين توزيع دريفت در طبقات نشان مي دهد كه بكارگيري سيستم ابرمهاربندي بيشترين تاثير را در كنترل دريفت طبقات داشته است. در حالي كه بكارگيري سيستم قاب خمشي به تنهايي قادر به كنترل دريفت ساختمان مورد نظر نيست.