بررسي تأثير كاربرد مواد تغيير فاز دهنده ( PCM ) در ذخيره سازي انرژي ديوارهاي بتني با استفاده از مدل سازي المان محدود

كم شدن منابع انرژي و هزينه هاي مربوطه باعث شده است كه نياز به طراحي ساختمانهاي با بازدهي مطلوب مورد توجه قرار گيرد. در دهه هاي اخير تحقيقات زيادي بر روي بررسي كارايي مواد تغيير فاز دهنده در بهبود مشخصات گرمايي بتن صورت گرفته است. در اين تحقيق سعي شده است تا تأثير مواد تغيير فاز دهنده در ديوارهاي بتني پيراموني ساختمان مورد بررسي قرار گيرد. شبيه سازي با استفاده از آناليز المان محدود با بكار بردن نرم افزار فلوئنت انجام شده است. اين شبيه سازي با پارامترهاي ورودي مختلف مورد بررسي قرار گرفته است. دو ضخامت 10 و 20 سانتي متر براي ديوارهاي با بتن معمولي و دو نوع PCM2 با ضخامت هاي مختلف استفاده شده است. پروفيل دمايي يك روز نسبتا گرم تابستاني شهر كاشان به عنوان دماي محيط در نظر گرفته شده است. نتايج عددي نشان مي دهد كه وجود PCM نوسانات دمايي سطح داخلي ديوار را تا حدود 4 درجه سانتي گراد كاهش مي دهد. تغيير در ضخامت PCM تأثير زيادي در بر داشته و نوع PCM در ذخيره و عبور انرژي تأثير قابل توجهي به همراه دارد. است.