بررسي بكارگيري جداگر لرزه ايLRB در انواع تحليل سازه ها

چالش اصلي در طراحي لرزه اي سازه ها كنترل توامان تغييرمكان جانبي و شتاب وارد بر طبقات مي باشد. جداساز لرزه اي تنها راه حل عملي جهت كنترل همزمان تغييرمكان جانبي و شتاب مي باشد . در مقابل ايده طراحي و اجراي ساختمان هاي مقاوم در برابر زلزله، با توجه به آسيب هاي سازه ها و مشكلات بوجود آمده براي ساكنان در طي زلزله ها، ايده طراحي سازه جدا شده از پايه بر اساس كنترل نيروي زمين لرزه از طريق ممانعت از ورود آن به سازه شكل گرفته و در سال هاي اخير در موارد بسياري در طراحي و اجراي سازه هاي مهم مورد استفاده قرار گرفته است . مطابق نتايج تحليلي و آزمايشگاهي، سامانه هاي سازه هاي مجهز به اين فناوري، پاسخ لرزهاي كمتري نسبت به سازه هاي معمولي خواهند داشت . در اين مقاله طراحي سازه به سه روش استاتيكي معادل، تحليل طيفي و تاريخچه زماني انجام شده است . تحقيق حاضر به بررسي چهار سازه 5 - 10 - 15 - 20 طبقه به سه روش ذكر شده (بدون جداساز و با جداساز ) ، به منظور بدست آوردن كاراترين و بهينه ترين روش طراحي متناسب با ارتفاع هاي مختلف پرداخته و به مقايسه تغيير مكان هاي كلي، نسبي و برش پايه طبقات مي پردازد.